42323 Nowy 10 2

Nadgrzebieniowa część stożka rotatorów najczęściej ulega uszkodzeniu. Podczas próby pacjent stara się utrzymać ramię w lekkim odwiedzeniu, zgięciu w przód i w rotacji wewnętrznej, podczas gdy badający spycha ramię w dół, uciskając na rękę. Jest to izolowana próba mięśnia nadgrzebieniowego

Próba „opadania ramienia” może sugerować uszkodzenie stożka rotatorów prawie na

całej długości.

-    Pacjent ma za zadanie opuścić ramię od pełnego uniesienia do 90° odwiedzenia (w ułożeniu prosto z boku ciała)

-    Przy bardzo znacznym, obejmującym pełną grubość rozdarciu stożka rotatorów pacjent nie może wykonać tego zadania i nie jest w stanie spokojnie unieść ramienia w bok, dochodzi natomiast do „opadania” ramienia nawet przy wielokrotnych próbach

Próby na istnienie cieśni podbarkowej

Wtórny ucisk jest często rezultatem „względnego zwężenia” przestrzeni pod wyrostkiem barkowym, co prowadzi do stanu zapalnego i tkliwości uciskowej stożka rotatorów, który przy próbie rzutu z nad głowy „zderza się” z leżącym wyżej łukiem wyrostka barkowego. Bolesny i osłabiony stożek rotatorów nie jest wstanie wykonać swego zwykłego zadania obniżenia głowy kości ramiennej, co pozostawia jeszcze mniejszy „klirens” podczas rzutów czy imiych czynności wykonywanych ponad głową i doprowadza do wtórnej cieśni, inicjując w ten sposób błędne koło zaburzeń.

Próba na istnienie cieśni Neera polega na tym, że badający unosi w przód ramię pacjenta ustawione w rotacji wewnętrznej. Ból podczas tego manewru wskazuje na ucisk stożka rotatorów, jego stan zapalny lub obydwie te zmiany łącznie (próba często daje wynik pozytywny w zapaleniu ścięgien stożka rotatorów, jego naddarciu lub w pierwotnym i wtórnym ucisku pod wyrostkiem barkowym).

Próbę Hawkinsa na istnienie cieśni wykonuje się przez przywodzenie w poprzek klatki piersiowej ramienia ustawionego w rotacji wewnętrznej i w zgięciu do przodu. Ból wskazuje na ucisk stożka rotatorów przez łuk kruczo-barkowy. Rozpoznanie różnicowe

10