44095 skanuj0027 (82)

Rozdział 3. Żywienie dzieci 53

chorobami płuc, cukrzycą czy nowotworami, mające zapewnić im pełniejsze pokrycie zapotrzebowania na pożywienie niż preparaty standardowe.

Zwykle diety zawierają 1 kcal/ml i są izoosmolałne.

Żywienie enterałne wymaga uważności i czujności pielęgniarki, która powinna przestrzegać tempa i harmonogramu żywienia.

Powikłania

Pomimo potencjalnie dużej liczby powikłań (Tabela 3.9) leczenie żywieniowe jest uważane za bezpieczne i z powodzeniem może być stosowane w domu. Chorzy powinni mieć zapewniony, o ile to możHwe, całodobowy kontakt z ośrodkiem prowadzącym żywienie. Poza tym, wymagają okresowych, biochemicznych i antropometrycznych kontrob stanu odżywienia oraz oceny równowagi metabolicznej.

Tabela 3.9. Powikłania żywienia enteralnego

0    ^: liudności/wymioty

Aspiracja

HBfrptefluks żotądkowo-przełykowy f Zaparcie B||€l|i@gurika

1    Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej • perforacja przewodu pokarmowego

•. Zapalenie ucha środkowego ■jR Zapalenie zatok przynosowych ^ Odmawianie jedzenia doustnego Kglfiosocznłca

Przeciwwskazań ia

W Tabeli 3.10 podsumowano przeciwwskazania do leczenia enteralnego.

3.4.2 Żywienie pozajelitowe

W ciągu ostatnich 15 lat rola całkowitego żywienia pozajehtowego TPN w leczeniu żywieniowym została znacznie zredukowana. Obecnie jest ono stosowane jedynie w stanach, w których niemożbwe jest prowadzenie żywienia enteralnego (Tabela 3.10). TPN stosuje się również u pacjentów, u których korekcja niedożywienia drogą enteralną jest mało prawdopodobna, tzn.