45561 Scan0058 (13)

nyeh sytuacji zadaniowych, 'których występowanie stwierdzono w czasie nauki własnej studentów w szkołach wyższych? Otóż analiza zgromadzonych protokołów z naukowej obserwacji zajęć wykazała, że studen- _ ci I -i II roku zazwyczaj utrwalali opanowany materiał nauczania w kilkuosobowych zespołach. Zdarzało się, iż niektórzy członkowie takich zespołów nie wykazywali żadnej inicjatywy w rozwiązywaniu zleconych im-zadań..Ich aktywność w czasie nauki własnej sprowadzała się jedynie do przepisywania od kolegów gotowych rozwiązań. -Jednakże znaczna większość studentów, dzięki właściwej postawie kierowników zespołów, bardzo aktywnie wykonywała wszystkie zadania dydaktyczne. Tak więc należycie zorganizowane sytuacje zadaniowe, stwarzane w czasie obowiązkowej nauki własnej studentów pierwszych lat studiów, wywierały znaczny wpływ na rozwój aktywności myślowej uczących się, aktywizowały ich pamięć i uwagę, a także mobilizowały do świadomego i zaangażowanego uczestnictwa w procesie nauczania — uczenia się.

Jeżeli chodzi o studentów starszych lat, to należy stwierdzić, że ich samodzielna praca miała przeważnie charakter indywidualny. Posiadając większe doświadczenie w doborze bardziej skutecznych form i metod uczenia się, najczęściej w pojedynkę rozwiązywali cni zlecone zadania dydaktyczne. Tworzyli z własnej inicjatywy małe grupy studenckie, przede wszystkim na krótki okres podczas sesji egzaminacyjnej, w celu wspólnego rozwiązywania bardziej złożonych zagadnień dydaktycznych. Oczywiście kierownicy takich grup rzadko kiedy narzucali swoje zdanie pozostałym ich członkom. Dlatego też wszyscy uczestnicy tych grup mieli dobrą okazję do swobodnego przedstawiania swoich poglądów. Wówczas jednak, gdy w danej grupie dochodziło do poważniejszych nieporozumień między

studentami, rozwiązywała się ona, a wchodzące uprzednio w jej skład osoby uczyły się zwykle w ramach indywidualnej nauki własnej lub przyłączały się do innych, bardziej odpowiadających im grup, w których były odpowiedniejsze — ich zdaniem — warunki do wykazania wszechstronnej aktywności i inicjatywy w rozwiązywaniu odpowiednich zadań dydaktycznych*

3. ZASTOSOWANIE METODY ROZWIĄZYWANIA ZADAŃ- SYTUACYJNYCH W SZKOLE WYŻSZEJ W PROCESIE REALIZACJI PRZEDMIOTU „ETYKA”

Jeden z aktywizujących sposobów kształcenia stanowi metoda sytuacyjna. Można posługiwać się nią podczas zajęć teoretycznych i praktycznych, nauki własnej i praktyk studenckich, a także w ramach innych form organizacyjnych pracy dydaktyczno-wychowawczej w szkolnictwie wyższym. Przebieg procesu rozwiązywania zadań dydaktycznych za pomocą metody sytuacyjnej obejmuje zazwyczaj takie ogniwa jak: a) stworzenie sytuacji zadaniowej; b) zademonstrowanie uczącym się opisów sytuacyjnych za pośrednictwem słowa, rysunku, szkicu, fotografii, przezroczy, filmu, magnetowidu itp.; c) studiowanie opisów sytuacyjnych; d) sformułowanie zadań sytuacyjnych i polecenie studentom, aby przystąpili do ich rozwiązywania; e) udzielanie odpowiedzi na pytania uczestników zajęć związane z charakterem opisów i zadań sytuacyjnych; f) analiza sytuacji zadaniowej; g) podjęcie optymalnych decyzji dotyczących sposobów rozwiązania zadania; h) dyskusja nad możliwymi wariantami rozwiązań; i) ocena pracy studentów nad rozwiązywaniem stworzonej sytuacji zadaniowej.

W celu zilustrowania sytuacji dydaktycznej z zastosowaniem metody sytuacyjnej przytoczymy kazus no~

111