46942 sryle w arch4

54 Architektura sakralna

Tzw. oratorium Galiarusa na półwyspie Dingle (zachodnia Irlandia), VII w.

BUDOWNICTWO

PRZEDKAROLIŃSKIE

Zawsze, gdy w antyku jakiś cywilizowany naród podbijany był przez mniej cywilizowany, zwycięzcy przejmowali od pokonanych istotne składniki ich dziedzictwa kulturowego.

Powstanie zachodniego kręgu kulturowego Także w Europie Zachodniej po rozpadzie Cesarstwa Rzymskiego

zespoliły się w podobny sposób cywilizacja rzymska, późnoantyczne chrześcijaństwo i germanizm w nowy, „zachodni” krąg kulturowy. Od końca V wieku coraz bardziej odgradza się on od bizantyjskiego Wschodu. Ale nowi germańscy władcy mieli przez długi czas Starania o dorównanie wzorom rzymskim niewielkie sukcesy w staraniach o udokumentowanie swoich roszczeń

do sukcesji, także w zakresie dziedzictwa kulturowego.

Potrzeba było zatem stuleci, aby rozwinąć budownictwo, które odpowiadałoby nowym strukturom władzy.

Także organizacja państwowa miała niewiele do zaoferowania w charakterze ekwiwalentu dokładnie zorganizowanego rzymskiego aparatu państwowego. Wczesne cesarstwo frankońskie nie dysponowało bowiem, jak Rzym, biurokratycznym systemem władców i urzędników państwowych. Nowe cesarstwo było nie tyle państwem, ile raczej wspólnotą plemion, powiązanych zasadą posłuszeństwa i rządzących się własnymi, odrębnymi prawami. Brakowało jednego centralistycznego „Rzymu”. Także nowo przyjęte chrześcijaństwo, pojmowane początkowo bardziej jako magiczne czary obronne aniżeli prawo etyczne, jest za mało zorganizowane, aby odegrać rolę państwowotwór-czą. Dopiero powstanie cesarstwa frankońskiego (Chlodwig, 482-511) i jego stały rozwój, aż po imperium Karola Wielkiego (768-814) stworzyły z czasem, wraz z postępującą chrystianizacją Germanów, podstawy niezbędne dla przejęcia poetycznego i kulturalnego dziedzictwa