Gęstość dróg o nawierzchni ulepszonej w ogólnych zarysach rośnie ze wschodu na zachód, przy czym najwyższa jest ńa Śląsku i w zachodniej części woj. krakowskiego (rys. 19). Wyższa Jest także na ziemiach północnych niż w centralnej Polsce. Najnii-
Gę* tość dróg O nawierzchni twardej w 1970 r.
Źródło: Ofnco-waate
szą gęstością tych dróg wyróżnia się Podlasie. W skali województw gęstość dróg o nawierzchni ulepszonej na 100 km* wynosi od 12,9 km w białostockim do 53 km w wałbrzyskim (w 1975 r.).
Dla roku 1970 jest możliwe obliczenie gęstości sieci drogowej w stosunku do liczby miejscowości ■ średnio w Polsce na 1 miejscowość przypadało 2,8 km dróg o nawierzchni twardej. Wskaźniki te były Jednak silnie zróżnicowane regionalnie, przede wszystkim na skutek odrębności struktury osadniczej różnych części Polski. Najwyższe wartości były charakterystyczne dla południowej i zachodniej Polaki (4,0—4,7 km/1 miejscowość), gdzie osiedla są przeciętnie większe, a odległości między nimi dłuższe, średnie wartości (2^1—3,7 km/1 miejscowość) miały województwa środkowo-zachodnle (dawne poznańskie i bydgoskie) i północne
" liczbę miejscowości przyjęto wedłuc: Narodów* Spis PowuecAa* 1919.
92 Statystyczna charakterystyka nicjKWoki, GUS. Warszawa 1971.
(dawne gdańskie i olsztyńskie), najniższe zaś (1,8—2,4 km/1 miejscowość) województwa centralne i wschodnie, charakteryzujące się niską gęstością sieci drogowej, a jednocześnie największym rozpro-
RtS-19
Gęstość dróg o ns-łimchal ulepszonej w 1870 r. ZltdlK Cp.KO* **nłt
szenlem osadnictwa. Nie trzeba dowodzić, że najbardziej ekonomiczne Jest osadnictwo skupione, wymagające najmniejszej długości sieci drogowej dla obsłużenia wszystkich osiedli.
Doti^pnoSć dróg Narodowy Spis Powszechny z 1970 r. przyniósł również po raz pierwszy dane o wyposażeniu osiedli wiejskich w drogi o nawierzchni twardej (tabl. 14), a więc o połączeniach tych miejscowości * z ogólnopaństwową siecią dróg twardych, choć sporadycznie mogą
występować osiedla wyposażone w drogę bitą bez połączenia z innymi miejscowościami. Ogółem w Polsce drogę o nawierzchni twardej miało 66,6°/# miejscowości wiejskich (wszystkie miasta mają oczywiście dojazd drogą twardą). Najwyższymi wskaźnikami wyposażenia w drogę bitą charakteryzowały się województwa południowe, zachodnie i północno, tworzące luk wokół centralnej części kraju. W województwach tych drogę o nawierzchni twardej miało 78—92*/# miejscowości, przy czym najlepszym wyposażeniem wyróżniało się byłe woj. opolskie. Drugą grupę stanowiły dawne
93