47450 SDC17027

HANS-GEORG STEPHAN

5 cm

Ryc. 33. Późnośredniowieczne, częściowo szkliwione puchary gliniane z terenu Austrii, zdobione ornamentem wykonanym stemplem pojedynczym; Wg B. Cech 1985 Abb. 33. Spatmittelalterliche Irdenwarebecher mit reiclicm Einzelstempeldekor, z. T. glasiert, aus Ósterreich; Nach B. Cech 1985

5 cm

i

*******

Ryc. 34. Budapeszt, Pałac Królewski. Późnośredniowieczne naczynia gliniane częściowo szkliwione, z bogatym ornamentem wykonanym stemplem pojedynczym; Wg I. Holi 1990 Abb. 34. Budapest, KSnigspalast. Spatmittelalterliche Irdenware mit reichem Einzelstempeldekor, z.T glasiert;

Nach 1. Holi 1990

Ryc. 35. Rozprzestrzenienie kamionki „grupy Falkego”: a, b - znaleziska wg Rodego, c, d - uzupełnienia Stephana, e — inne ośrodki. Kolorem czerwonym oznaczono próby pobrane do badań specjalistycznych;

Wg. H. Rodego 2000 i H.-G. Stephana 2003

Abb. 35 Verbreitungskarte zum Steinzeug der „Falke-Gruppe": a, b - Die Fundorte nach Rodc; c, d - Erganzungen von Stephan; e — andere wichtige Stadte. Rotę Farbę bezeichnct die beprobten Stucke; Nach H. Rode 2000 und H.-G. Stephan 2003

wyjaśnić kontaktami polityczno-dynastyczno-gospo-darczymi między tamtejszym dworem królewskim a dworem cesarskim i lokalizacją luksemburskich dóbr na terenie Łużyc. Sporadyczne znaleziska z Ortenbur-ga/Wetterau, Frankfurtu, Daun/Eifel i Tłewiru wiążą się prawdopodobnie z podobnymi przyczynami.

Na terenie dzisiejszej Polski naczynia „grupy Falkego” koncentrują się w strefie zachodniej, głównie na Śląsku. Obok Śląska także Łużyce i Marchia Brandenburska należały ok. 1400 r. do terenów władanych przez dynastię luksemburską, panującą nad Czechami i krajami sąsiednimi.

Zdumiewające jest nagromadzenie bogato zdobionej kamionki w Witkowie, na granicy Łużyc i Śląska. Fragmentaryczny stan naczyń skłania do hipotezy, że mamy do czynienia jedynie z niekompletnym wycinkiem jakiegoś większego zasobu kamionki. Chodzi nam o większą ilość wysmukłych pucharków cylindrycznych (ryc. 15, 16), a także przynajmniej o 3-4 puchary innej formy. Na podstawie pozyskanych fragmentów można przypuszczać, że idzie zapewne o okazałe, wystawnie zdobione egzemplarze (ryc. 15). Osobliwość stanowi stopka dekorowana nie tylko stemplem obrotowym, ale także typowym stemplem prostokątnym z czterema punktami (ryc. 15). Niespotykane jest też nalepione przedstawienie twarzy bez brody (ryc. 15 - głowa pazia?, kobiety?), tak samo jak pokryta żeberkami środko-