B.
C.
D.
E.
Ostry zawał serca ściany bocznej z uniesieniem ST Ostre zapalenie osierdzia i mięśnia serca.
Zawał serca rozległy ściany przedniej i bocznej » Wysiękowe zapalenie osierdzia Żadne z powyższych.
W 5 dobie hospitalizacji wystąpił nagły spadek RR do 90/80 mm Hg, silna duszność. W badaniu przedmiotowym: akcja serca przyspieszona do 110/min, tony serca ciche, widoczne wypełnienie żył szyjnych w pozycji leżącej i siedzącej, wyczuwalne lepsze wypełnienie tętna nad tętnicami promieniowymi na wydechu, aniżeli na wdechu.
Najbardziej prawdopodobną przyczyną opisanego powyżej stanu chorej jest:
A. Dorzut zawału serca
B. Pęknięcie przegrody międzykomorowej
/ Pęknięcie wolnej ściany lewej komory i objawy tamponady serca ą iJ. Zator tętnicy płucnej
E. Pęknięcie mięśnia brodawkowatego lewej komory serca.
Jaki powinien być najbardziej właściwy sposób postępowania z chorą?
A. Podłączenie amin katecholowych w ciągłym wlewie dożylnym. Jeśli w ciągu 2 godzin nie będzie poprawy- ponowna koronarografia, a po niej dalsze decyzje co do leczenie inwazyjnego Natychmiastowe badanie ECHO serca i zależnie od wyniku - pilna konsultacja kardiochirurgiczna ^
C. Leczenie fibrynolityczne oraz wlew katecholamin
D. Zastosowanie kontrapulsacji wewnątrzaortalnej, wlewu katecholamin i leczenie fibrynolityczne.
E. Ciągły wlew dożylny Nitrogliceryny, amin katecholowych i heparyny w pompie infuzyjnej.
Chory 60-letni, który przed 10-cioma laty przebył zawał serca z uniesieniem odcinka ST ściany przedniej. Zapewnia, że leki zażywał b. regularnie (w tym: (3-bloker, ACE-I, statyna, ASA, diuretyk). Od około dwóch miesięcy zaobserwował stopniowo narastające, łatwe męczenie się, duszność w godzinach nocnych zmuszającą do przyjmowania pozycji siedzącej, spadek wagi ciała o około 6 kg , uczucie niepokoju, mocnego i szybkiego kołatania serca, wzmożoną pobudliwość nerwową, trudności w chodzeniu po schodach (szczególnie do góry), określał, że ma „słabe mięśnie” nóg. W badaniu przedmiotowym: akcja serca niemiarowa zupełnie z częstością komór ok. 125/min., cwał lewokomorowy, cichy szmer skurczowy na koniuszku. Nad płucami liczne trzeszczenia do wysokości kątów łopatek. Skóra gładka, sprawiała wrażenie nieco bardziej ucieplonej. W EKG -> migotanie przedsionków z częstością komór ok. 120 - 130/min. Zespoły QS Vi-V4 z uniesieniem odcinka ST o 0,5-1,0 mm. (nie różniło się istotnie od wykonanego przed 2 miesiącami, które pacjent okazał).
Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie?
A. Ostry zawał serca u chorego z pozawałową niewydolnością serca , B, Dysfunkcja mięśnia brodawkowatego u chorego z miokardiopatią pozawałową V Nadczynność tarczycy u chorego z przewlekłą niewydolnością serca (CHF)
D. Zatorowość płucna u chorego z CHF "
E. Zaprzestanie zażywania leków przez chorego
Które badanie spośród niżej wymienionych należy wykonać choremu w pierwszej kolejności, w celu
Str. 2 - Testy - zakończenie kardiologii IV rok PRZYPADKI KLINICZNE