„ruchowym” obszarem kory mózgowej i razem nazywane bywają pasem czuciowo-ruchowym lub korą soitiatosensoryczną.
Wrażenia temperatury, bólu i proprioceptywne również odbierane są przez tę część mózgu. Pomocniczą funkcję w interpretacji bodźców dotykowych spełniają też sąsiednie obszary kory mózgowej.
Kora ruchowa kontroluje ruch każdego najmniejszego nawet mięśnia naszego ciała. I znów - rejony kory mózgowej odpowiadające za ruchy dłoni czy okolicy jamy ustnej są stosunkowo duże, co odzwierciedla ważność i złożoność pracy mięśni zaangażowanych w artykulację dźwięków mowy bądź w precyzyjne czynności manualne, do których należy np. pisanie.
Receptory czuciowe można podzielić na dwie grupy: wielokomórkowi tzw. kapsułki lub ciałka z wewnętrznymi zakończeniami nerwowymi oraz wolne, nagie zakończenia nerwowe, które rozgałęziają się na kształt drzewek. Zakończenia „kapsułkowate” i ciałka - należą do nich:
- Ciałka Paciniego są największymi receptorami czuciowymi, które otaczają stawy, ścięgna, znajdują się w ściankach narządów wewnętrznych i naczyń krwionośnych, a także w skórze. Informują one mózg o tym, co i z jaką siłą naciska na nie z zewnątrz. Dostarczają ponad to informacji związanych z kurczeniem i rozkurczaniem się ścięgien podczas ruchu, gdy np. przeciągamy się, jemy, krzątamy. Ciałka Paciniego leżą w głębszej warstwie skóry zwanej skórą właściwą (dermą), ale zostają pobudzone już przez nacisk o wartości mniejszej niż 1/1000 cala na 1/10 sek. Są też najszybciej reagującymi spośród wszystkich receptorów naszego dala: zmiany potencjałów elektrycznych powstają w nich w czasie krótszym niż jedna piąta tysiącznej części sekundy. Ponieważ reagują na bodźce tak szybko, to również niezwykle prędko informacja z ciałek Paciniego dociera do mózgu. Ciałka Paciniego są także receptorami wibracji.
— Ciałka Meissnera - zlokalizowane są płycej, między naskórkiem (epidermą) i skórą właściwą (dermą). Ich osłonki, zbudowane z elastycznej tkanki łącznej, są znacznie cieńsze niż w ciałkach Paciniego Ciałka Meissnera występują w opuszkach palców, dłoniach, paluchach i podeszwach stóp, na języku, skórze warg i w okolicach erogennych - sutkach, pochwie, penisie. Odpowiadają one za wzmożoną wrażliwość wymienionych okolic ciała. Reagują na lekkie, delikatne bodźce dotykowe, j
Spośród innych receprtorów dotykowych należy jeszcze wymienić: wolne zakończenia nerwowe, w które szczególnie bogate są okolice pokryte włosami i włoskami. Włosy są najbardziej wrażliwymi receptorami
56