51567 IMG80 (7)

258

258

Rysunek 8.183

Ściga ćmawa Tetropium luscum F. - samica (wg Kudeli 1970)

pod tuski korowiny dr/cw osłabionych stojących luh leżących. Na drzewach stojących ścigi rozpoczynają składanie jaj od nabiegów korzeniowych i szyi korzeniowej i następnie kierują sic w górę strzały. Roz-wój embrionalny trwa 2 tygodnie. Larwy charakteryzujące się dwoma kolcami na IX segmencie odwloką wgryzają się do łyka i tam wyżerają nieregularne chodniki. W miarę wzrostu larwy chodnik coraz bardziej narusza korę i powierzchnię drewna. Brzegi chodnika są szorstkie, a w stosunku do powierzchni drewna skośnie ustawione (chodniki larwalne wygryzane przez ścigę (zagwoździka) fioletową i zlocistozicloną mają brzegi gładkie, które w stosunku do powierzchni drewna są prostopadle usytuowane, patrz rys 8.184. 8.185). Chodniki są szczelnie wypełnione zbitą mieszaniną brunatnej mączki, białych trocinek i wiórków. Osiągają szerokość 20 mm i długość ok. 30 cm. Na jesieni larwy wgryzają się owalnym otworem o wymiarach 4x6 mm skośnie w górę do drewna na głębokość 2-4 cm. po czym w dól. równolegle do włókien - tworzy się w ten sposób hakowata kolebka. w której - po odwróceniu się i utworzeniu zatyczki z wiórków - larwa zimuje (rys.

Rysunek 8.184

2»r larw tog■ fioletowe) CaPKtum \noiacoum L. na powierzchni drewna Świerka (wg Kudeli.

1970)

Rysunek 8.185

Żer larw Ścigi zlocislozielonej Callldium aeneum DeGeer na powierzchni drewna Świerkowego (wg Nunherga. 1964)

Rysunek 8.186

Ścigi Tetropium. A - żer larw na wewnętrznei stronie kory, B - kolebki poczwarkowe w drewnie (wgNunberga. 1964) 8.186). Na wiosnę tam następuje przepoczwarczcnie. a po 2-3 tygodniach postać dorosła opuszcza kolebkę i - wygryzając w korze spłaszczony, owalny otwor - wydostaje się na zewnątrz. Rzadziej kolebka poczwarkowa znajduje się między korą a drewnem i ma postać gniazda wyłożonego wiórkami. Generacja jest więc jednoroczna, a zdarza się. ze czę>c chrząszczy kończy rozwój po 3 miesiącach i już z początkiem jesieni przystępnie do roiki i składania jaj (Bilczyriski. 1974. Kudela. 1970). Zimują także larwy II gcnerac; i. wano też możliwość¹ przedłużenia rozwoju do 2 lat (Brauns. 1975). Głównymi w , .m ścig są dzięcioły oraz pasożytnicze gąsicnicznikowate. min .loridcs pr....,.: ■■ .» I Coleocentruscaligatus Grav. i męczelkowate. np. Doryctes mutillator Thunh

Ściga lśniąca jest jednym z najpospolitszych szkodników świerka w górach w\.i_l;o jc w całej Europie, głównie w drzewostanach świerkowych Nie wyusnionn doiwlt. is dostatecznie, jakie wymagania geograficzne i ekologiczne ma pokrewny gatunek ćmawa, której rozwój przebiega analogicznie. Niektórzy autorzy sugerują, essic i «« i atakuje świerki na siedliskach suchych, gdy na wilgotnych liczmeisza icsi s. -a , iw (Brauns za Vite. 1953).

Ścigi są szeroko rozpowszechnionymi szkodnikami wtórny mi. li/ioloeu "n m tucznymi drewna starszych drzewostanów świerkowych Rzad/ieiobscrwowane są s ś ¹ w drągowinach. Żerują także na sośnie, modrzewiu, czasem na jodle Są ow idami >» • gającymi do swego rozwoju wysokiej wilgotności drewna Dlatego atakują /.no«», wa o małym nawet stopniu osłabienia, jak i pniaki złomy i wytwory ».v/ee.ilme znajdują się w warunkach znacznego ocienienia. Często wsstępuią wraz z opieńką i ton