Żaglowiec szkolny „LWÓW”, pierwsza polska kolebka nawigatorów. Wodowano go w 1868 r. w stoczni G.-R. Clnver <t Cu. Birkenhead. Miał żelazny kadłub, był trzymasztową fregatą i nosił nazwę „Chinsura”. Pod banderą angielską przewoził towary i pasażerów do Indii oraz Australii. W 1915 r. przeszedł pod banderę holenderską, zmieniając nazwę na „Luceo”, następnie — „Nest”. W lipcu 1920 r. wyszuka! go dla Szkoły Morskiej kpt. ż.w. Gustaw Kański i zawarto transakcję kupna-sprzedaży. Żaglowiec otrzymał nazwę „Lwów” i został przebudowany w Rotterdamie na statek szkolny, przy czym usunięto mu reje z tylnego masztu oraz wbudowano dwa pomocnicze silniki napędowe po 180 KM. Charakterystyka „Lwowa” była następująca: pojemność 1293,44 BRT i 963,66 NRT, długość całkowita 85,07 m, szerokość 11.43 m, zanurzenie 6,87 m, wysokość głównego masztu od pokładu 42,0 m. Kapitanami „Lwowa” byli kolejno: Tadeusz Ziółkowski (1920—1923), Mamert Stankiewicz (1923—1927) oraz Konstanty Maciejewicz (od 1927 r.). Jako pierwsza jednostka pod polską banderą „Lwów” w swych podróżach szkol-no-handlowych odwiedził szereg portów Bałtyku, M. Północnego, Śródziemnego, Czarnego oraz Atlantyku. W 1923 r. jako pierwszy polski statek przekroczył równik. W czasie swej służby jako Statek szkolny przepłynął ponad 63 000 mil morskich. Zastąpiony został przez fregatę „Dar Pomorza” w 1930 r.