01
01
Idzili, że skutecznośćelirainatjj^ I przybliżeniu taka sama vofaJ It stężeń azotanów w ściekacie] Itorzy uznają za zastanawiającej Iza oraz fakt, że poniżej +5:Cp;|
Inie roślinno-glebowe są shtoabl blę odgrywa w nich wierzchnia-: łbowego, w której zanieczyszczę I glebie ma miejsce zamknięciecfe | j na formę ochrony środowish
I »>■ h środowiska wodnym
isku wodnym jest wynikiem 2Ś ■wód. Skutkiem tych obserwant ■tyk orzysty wanie ich jako nitonlF | ki są w nich oczyszczaneil# z czystej rzeki. Zaleca iw s/c zawierała pewną ilośćtfc-■nu terenowymi i służądoł**^ ~^**oizmów wodnych W
nm3*5
n-Ż+S
13-16. Proponowane układy oczyszczania małych ilości ścieków bytowo-gospodarczych w fakultatywnych stawach stabilizacyjnych i napowietrzanych [91]: a) niepełne oczyszczalnie biologiczne, b) pełne oczyszczalnie biologiczne, c) pełne oczyszczalnie biologiczne o podwyższonej sprawności
f — osadnik, 2 — sławy stabilizacyjne, 3 — stawy napowietrzane, 4 — staw sedymentacyjny, n — liczba stawów w układzie szeregowym
W zależności od głębokości stawów, obciążenia i rodzaju ścieków proces oczyszczania może przebiegać w warunkach tlenowych lub beztlenowych, jednakże najczęściej stawy stabilizacyjne pracują jako fakultatywne. Rozwijają się w nich jednocześnie bakterie i glony. Bakterie powodują rozkład zanieczyszczeń doprowadzonych ze ściekami do stawu, glony natomiast, wykorzystując proste produkty rozkładu i energię słoneczną, produkują tlen w wyniku dokonywanej przez siebie fotosyntezy. Do najważniejszych czynników mających wpływ na efektywność oczyszczania ścieków w stawach należą: nasłonecznienie, temperatura oraz warunki tlenowe. Stawy stabilizacyjne stosuje się zazwyczaj w układach wielostopniowych, np. a) beztlenowy i fakultatywny, b) beztlenowy, c) fakultatywny i tlenowy. W odpływie ze stawu występują znaczne ilości zawiesin, w skład których wchodzą glony i inne mikroorganizmy, a taicie