59733 ScannedImage 11

- 121 -

2.2.2. Etapy*rozwoju wiary w cargo

W historii intelektualnej interpretacji przez Wyspiarzy wytworów technologii przemysłowej Zachodu, którą określimy Jako wiarę w cargo, można wyróżnić kilka odmiennych etapów, które periodycznie zmieniały się w zależności od nowych doświadczeń z Białymi i ioh zaohowania się i postępowania. Przejście z Jednego etapu do drugiego nie zawsze było Automatyczne i Jednorodne w całym regionie, Jednakże na tyle wyraźne, aby można było mówić o różnych Jego fasach. We wszystkich Jednak okresach rozwoju interpretacja ta opierała się na założeniach epistemologii tradycyjnej oraz na tradycyjnej ocenie zjawisk świata ludzi białych. Pomimo że usytuowanie geograficzne różnych grup społecznych w poważnym stopniu utrudniało szerzenie się wiary w cargo, to jednak przenikała ona bariery Językowe i zataczała coraz szersze kręgi, gdyż we wszystkich tych grupach tkwiły zalążki tych samych przesłanek umożliwiających szerzenie się nowyoh idei. Nawet w jednej i tej samej grupie spoleoznej mogło szerzyć się kilka odmian wiary w cargo.

'^Początków trwałej wiary w cargo należy dopatrywać się w 1871 r. , a więc w roku przybycia na wyspę Mikłuoho—Makia Ja. Można jedynie przypuszczać , że w okresie kontaktów początkowych przed 1871 r. były pewne formy szczątkowe tej wiary, Jednakże nie przetrwały Jej ślady. Jak

Już wspomniano, w sierpniu 1871 r. przybył na wyspę w towarzystwie Jed—

92

nego żeglarza szwedzkiego i pomocnika Polinezyjczyka Mikłuoho-MakłaJ • Pragnął on, aby stosunki między nim a Wyspiarzami układały się przyjaźnie, 00 nie było rzeOzą łatwą do zrealizowania. Gdy budował swój dom, niektórzy Wyspiarze dawali mu do zrozumienia, że może zostać zabity, dlatego wokół swego mieszkania zainstalował miny, a gdy korweta **Vitiaz**, na której przybył na wyspę, opuszczała go, oddała 21 salw artyleryjskich na‘pożegnanie. Wyspiarze rozbiegli się w popłochu, ale wkrótoe wrócili i usiłowali przekonać Makłaja, że nie ohcą go.żabić, ' leoz tylko przyglądać, się co robi. Po dwóch mlesiąoaoh pobytu na wys- ‘ pie zmarł Polinezyjczyk, który przybył na wyspę razem z Makia Jem;

Szwed przechodził głęboki kryzys duohowy, a MakiaJ ciężko zachorował na malarię. Wyspiarze wtedy nie okazywali żadnego zainteresowania nimi. Z upływem Jednak ozasu aytuaoja zaczęła się poprawiać, przez rozdawanie podarunków Makłaj zyskiwał sobie coraz więoej przyjaciół. Szozególnie w czasie drugiego (ozerwieo 1876 - listopad 1877)⁷^ 1 trze-^ Por. Miklouoho-Maolay, dz, cyt. , ; ^F.S. Greenep, Who Travela Alone,

Sydney 19*ł*ł; D. Fischer, Unter Sudaee—Insulanem. Das Leben des For— achers Miklouoho-Maolay, Leipzig 1956; P. Lawrenoe, Road belong Cargo, Melbourne 1967, •. 63-68; P. Worsley, N.N. Miklouoho-Maolay Pionieer of Phoifio Anthropology, Oceania 22/1952/307-3

^ Por. Mikloucho-Maclay, dz.oyt., s. 235-293*