i ich rolniczych zapleczy, niższych kosztów transportu na liniach głównych, zróżnicowania urodzajności gleb Źródło: Isard 1956, s. 277
Sytuacja komplikuje się przy bardziej realistycznych założeniach, np. gdy uznamy, że intensywność użytkowania ziemi i produkcja z hektara zmienia się w obrębie jednego rodzaju produkcji i jednej strefy, że produkty różnego rodzaju przewożone są przy różnych kosztach transportu za tonokilometr czy uwzględniając również takie czynniki, jak: przesunięcie i nierównomierny wzrost ludności, nowa organizacja rolnictwa i transportu, zróżnicowana przestrzeń rolnicza. Po wprowadzeniu tych założeń graficzny koncentryczny układ stref ulega znacznemu zniekształceniu i komplikacji (rys. 8).
Model Thunena nigdy nie przestał fascynować nie tylko ekonomistów zajmujących się rolnictwem, lecz także współczesnych specjalistów z zakresu gospodarki miejskiej. Można więc zaobserwować wykorzystanie modelu Thunena do wyjaśnienia lokalizacji wewnątrzmiejskich i do analizowania podmiejskich stref o charakterze przejściowym pomiędzy miejskim wykorzystaniem ziemi a jej wykorzystaniem na cele rolnicze [Ponsard 1992, s. 13].
Pierwszym, który bezpośrednio zajął się problemem optymalnej lokalizacji przedsiębiorstwa przemysłowego, był W. Launhardt, pionier matematycznej teorii ekonomii. W pracy zatytułowanej Praktische Standortbestimmung des industriellen Betriebs (Wyznaczenie praktycznej lokalizacji przedsiębiorstwa przemysłowego), wydanej w 1882 r., Launhardt sformułował tak zwany „problem Irzęch punktów” klasycznej teorii lokalizacji: jak znaleźć optymalną lokalizację tiki zakładu przemysłowego, który wytwarza tylko jeden produkt po stałych kosztach i ma do czynienia z danym, stałym zbytem na rynku oraz dwiema danymi stałymi lokalizacjami źródeł surowców. Za lokalizację optymalną uznał inką, która minimalizuje całkowite koszty transportu na jednostkę produkcji.
Kontynuatorem badań W. Launhardta był A. Weber. Opracował on teorię lokalizacji przemysłowej w epoce charakteryzującej się rozwojem gospodarki upartej na nowych technikach produkcji i transportu. Jego dorobek jest obszerny, jednak znany jest przede wszystkim z wkładu, jaki wniósł do wyboru optymalnej