62812 IMG42

Nit co dzień nadal jeszcze nazbyt często spotykamy się ze zjawiskiem przedmiotowego traktowania osób z późnymi rodzajami niepełnosprawności ludzkiej, Ma ono odbicie między innymi w postawach społecznych, Niestety zjawisko to dostrzega się również i w praktyce rewalidacyjnej (idzie tkwią Źródła? Uwarunkowań jest wiele. Zacznijmy od samego uszkodzenia i wynikającej zeń niepełnosprawności, wszak charakter tego zjawiska może być jedną z przyczyn uprzedmiotowienia osoby.

Przez długie lata w diagnozie koncentrowaliśmy się na rozpoznawaniu nozologicznym. Organika, braki nader często stanowiły podstawę do budowania prognozy. Następstwa tkwią między innymi w silnie zakorzenionym w świadomości społecznej postrzeganiu osób niepełnosprawnych poprzez ograniczenia. Odchylenie jawi się ciągle jeszcze jako stan wynikający w sposób bezpośredni z podłoża konstytucjonalnego. Po części tak jest, ale przecież u przeważającej liczby osób z odchyleniami dominują następstwa wtórne a nie pierwotne. A więc te, które nie są nieuchronną konsekwencją uszkodzenia. Powstały w wyniku niesprzyjających warunków rozwoju, niewłaściwego prowadzenia osoby kalekiej. Dostrzeganie dominacji uszkodzeń nie pozostaje bez wpływu na budowanie społecznego obrazu osoby dotkniętej odchyleniem od normy jako osoby zależnej od innych, niesamodzielnej. Społeczny obraz określonej niepełnosprawności z kolei rzutuje na postrzeganie siebie i swoich możliwości przez osobę z niepełnosprawnością. Może mieć również charakter