61787 S (9

Galerię uzupełniano aż do połowy XX wieku i liczy obecnie trzydzieści pozycji. Po późnogotyckim wizerunku św. Stanisława serię otwiera przypisywany Stanisławowi Samostrzelnikowi portret Piotra Tomickiego, będący jednym z najlepszych przykładów krakowskiego malarstwa pierwszej połowy XVI wieku, łączącego tradycję gotycką z wpływami renesansu niemieckiego. Rozwiązanie zastosowane w portrecie Tomickiego, z hieratyczną postacią w szatach pontyfikalnych, stojącą na tle zasłony pod tukiem arkady, wspartym na dekoracyjnych kolumnach, było wiernie naśladowane niemal do końca stulecia. Zasadniczy typ wizerunku utrzymał się zresztą i później. W okresie baroku zaznaczała się przy tym zdecydowana tendencja do rozbudowy ram obrazów, które w najbardziej wybujałych przykładach przybierają formy architektoniczno-rzeźbiarskie, zbliżone do obramień nagrobków, a nawet ołtarzy. Wśród dzieł siedemnastowiecznych najcenniejszy pod względem malarskim jest portret Andrzeja Trze-bickiego z roku 1664, niedawno przekonywająco związany z wybitnym malarzem gdańskim Danielem Schultzem. Również i później spotyka się dzieła dobrego pędzla-Jana Tricjusza, Tadeusza Kuntzego (Konicza), Franciszka Smuglewicza, az do Fryderyka Pautscha, który sportretował kardynała Adama Stefana Sapiehę.

Wśród pomieszczeń przyległych do krużganków najbardziej interesująca jest biblioteka klasztorna, pełniąca w wiekach XVI—XVIII rolę kaplicy bractwa włoskiego, ozdobiona malowidłami z pierwszej połowy XVII wieku i stiukami Baltazara Fontany. Jedna z obszernych sal zachodniego skrzydła służy Muzeum Historycznemu jako miejsce wystaw czasowych, a obok, od strony Plant, znajdują się dawne zabudowania gospodarcze, w których * przetrwały fragmenty gotyckie._

Na wschód od kościoła, na skrzyżowaniu ulic Grodzkiej i Franciszkańskiej, rozciąga się plac Wiosny Ludów, tradycyjnie zwany placem Wszystkich Świętych, utworzony w wieku XIX w rezultacie zburzenia średniowiecznego kościoła pod tym wezwaniem. Głównym akcentem architektonicznym placu jest, oprócz kościoła, sąsiadujący z nim dawny pałac Wielopolskich, siedziba władz miejskich. Pałac powstał w pierwszej połowie XVI wieku jako rezydencja hetmana Jana Tarnowskiego, a najstarsze elementy jego architektury wykazują zależność od zamku

289

19 Kraków