szukania innych, korzystniejszych możliwości lokowania środków. Co istotne, ze względu na funkcjonowanie systemu rezerwy uśrednionej, każdorazowe uznanie określonej kwoty na rachunku bieżącym za depozyt terminowy wymaga odpowiedniego wniosku banku komercyjnego. W innym przypadku bowiem wolne środki na rachunku uznaje się za nadbudowę rezerwy obowiązkowej.
Od grudnia 2001 roku można przyjąć, że w Polsce operacje depozytowo-kredytowe pełnią funkcję „zaworu bezpieczeństwa” dla płynności poszczególnych banków, co oznacza, że powinny być wykorzystywane tylko w wyjątkowych sytuacjach.
Przez pryzmat salda operacji kredytowo-depozytowych można badać efektywność rynku międzybankowego. Na rozwiniętym rynku
międzybankowym nie powinna powstać bowiem, w szczególności na dużą skalę, sytuacja, że w tym samym czasie jedne banki muszą brać kredyty refinansowe, podczas gdy inne składają niskooprocentowane lokaty w banku centralnym. Analizując jednak dane wykresu 3.4, można dojść do wniosku, że w Polsce, w głównej mierze w 2006 roku, takie przypadki miały miejsce.
Wykres 3.4. Kredyt lombardowy oraz lokaty terminowe w NBP w latach 2001-2006
Źródło: opracowanie własne na podstawie danych NBP
Opisane wcześniej zmiany w zakresie szczegółowych rozwiązań operacji kredytowo-depozytowych w Polsce nie oznaczają jednak, że operacje te są w pełni zharmonizowane z rozwiązaniami Eurosystemu, na co wskazuje tabela 3.1. Niemniej jednak większość koniecznych do wprowadzenia w tym celu zmian jest niewielka.
59