64515 P1070899

100

Oprawy w deski, skórę brunatną z okuciami na narożach i dwiema klamrami zapięcia. Część I, proprium de tempore (Ms. 81), k. 165. Na początku tekstu inicjał o charakterze re-326 nesansowym (fig. 326), z marginalną wicią kwiatową, jeden 325 inicjał ze smokami (fig. 325) i jeden z małżowiną. — Część II, proprium de tempore (Ms. 82), k. 144. Inicjał figuralny N. P. Maria Apokaliptyczna, dwa inicjały mai. złotem, z maszkaronami, jeden inicjał akantowy pod koroną. — 46. Anti-phonarium, proprium de sanctis (Ms. 83), po 1724, papier, k. 127, nutacja diastematyczna rzymska na czterolinii. Wklejonych dwadzieścia pięć wyciętych sztychów z w. XVII i XVIII: śś. Piotr i Paweł, św. Bonawentura, św. Maria Magdalena, N. P. Maria w wieńcu kwiatów, Chrystus Salvator Mundi, św. Wawrzyniec, św. Klara, św. Anna z N. P. Marią, św. Franciszek, św. Michał Archanioł, Anioł Stróż, św. Benedykt, św. Piotr z Alcantary, Salvator Mundi, św. Marcin, św. Cecylia, Chrystus w grobie opłakiwany przez anioły, św. Joachim, św. Mateusz Ewangelista, św. Dionizy, św. Franciszek a Paulo, św. Katarzyna; na k. 125v wpisany Józef Sławski z kommemoracją. — Kancjonały bernardyńskie. 47. Psalterium (Ms. 193), 1475, papier, k. 475, nutacja diastematyczna rzymska na czterolinii. Karta tytułowa z datą w winiecie z kwiatów i rocaillów, w obrębie tekstu ok. pięćdziesięciu liter wstęgowo-akantowyeh. Oprawa w deski, skórę brunatną ze ślepymi tłoczeniami, stemple renesansowe z fryzem arkadkowo-palmetowym i kolumną kandelabrową.

PSAŁTERIA

Położona w zach. części Ostrowa Tumskiego, naprzeciw zach. fasady kościoła p.w. Najświętszej Marii Panny.

HISTORIA. 1512 fundowane przez bpa Jana Lubrańskie-go kolegium dwunastu psałterzystów (kantorów katedralnych), któremu ofiarowana przez kapitułę poznańską kuria kanonicka położona na „grobli wikariuszowskiej” przed fasadą kościoła NMP. Na miejscu drewnianej kurii wzniesiony obecny murowany budynek psałterii, 1518 jeszcze w toku budowy, na którą kapituła pożyczyła fundatorowi 12 grzywien; budowa ukończona zepewne jeszcze za życia bpa (zm. 1520). 1529 wzmocnienie konstrukcji kamiennym filarem z herbem Godziemba, wstawionym do wielkiej sali w przyziemiu od pd., dla podparcia środkowego z trzech podciągów; na filarze zaznaczany później stan wody podczas kolejnych powodzi (najwyższy stan zanotowany 1698); 1535 i 1586 notowane remonty budynku. Wg stanu uchwytnego od końca w. XVIII gmach zamieszkiwany przez służbę katedralną. 1858 ankieta wśród członków kapituły w sprawie rozbiórki lub restauracji psałterii, w wyniku której 1860 rozpoczęty generalny remont wg projektu arch. Juliusza Sulkowskiego z 1847, uzupełnionego 1860 przez budowniczego Mariana Cybulskiego sprawującego nadzór nad remontem prowadzonym 1860—61. Nadzór specjalny pełnił inspektor budowlany Karol Henryk Schinkel. Całość prac wykonana przez mistrza murarskiego Wiśniewskiego. W wyniku przebudowy zmieniony układ wnętrz, w dawnej sali od pd. belkowane stropy zastąpione sklepieniami odcinkowymi. Na zewnątrz rozebrane wtórne przybudówki przy elewacji zach. z kuchnią i komórkami gospodarczymi, przebudowane szczyty, zmieniony układ otworów okiennych, na nowo obramowanych cegłą formowaną w kształcie wałka (bez profilowania pozostawione jedynie okna przyziemia w elewacji zach.). 1927 przebudowa części środkowej i pd. przyziemia na biuro parafialne wg projektu budowniczego Maksymiliana Garsteckiego; przeprute wtedy wejście od strony zach. za-