67543 IMG69 (6)

Część I.

Pomiar miąższości drzewa leżącego

I, Charakterystyka obiektu pomiaru______

A. Pojęcie pnia i strzały

Obiektem pomiaru miąższości może być całe drzewo lub poszczególne jego części, a także drewno pniakowe, drewno tarte lub ciosane itp. Nadziemna część drzewa składa się z pnia i gałęzi. Pień jest najcenniejszą częścią drzewa, dlatego poświęcimy pomiarowi pnia najwięcej uwagi.

Rysunek 1

Przekrój podłużny strzały

Wzdłuż pnia. przez środek rdzenia, przechodzi oś morfologiczna (rys. 1). Jeżeli możliwe jest prześledzenie osi morfologicznej pnia od podstawy do wierzchołka, to taki pień nazywamy strzałą. Wyraźne strzały wytwarzają drzewa iglaste, np. świerk, jodła, sosna i modrzew. U drzew liściastych zwykłe pień na pewnej wysokości rozdziela się i przechodzi w konary i gałęzie. U takich drzew strzała się nie wykształca.

Przy przeprowadzaniu pomiarów zwykle oddzielnie określa się miąższość pnia i miąższość gałęzi. Dlatego z punktu widzenia pomiarów pień można uznać za część strzały, co pozwala uprościć rozważania do pomiaru strzały i części strzały.

Limę ograniczającą przekrój podłużny strzały nazywamy krzywą morfologiczną strzały. Kształt krzywej morfologicznej, a tym samym kształt przekroju podłużnego strzały, jest bardzo nieregularny. U podstawy pnia krzywa morfologiczna jest linią wklęsłą, w części środkowej wypukłą, a w części wierzchołkowej wypukłą, wklęsłą lub niekiedy linią prostą. Kształt przekroju podłużnego zależy między innymi od gatunku drzewa, wieku, jakości siedliska, zwarcia. Poznanie tych zależności jest jednym z ważnych problemów dendrometrii.

Jeżeli poprowadzimy płaszczyznę prostopadłą do osi morfologicznej strzały, to utrzymamy przekrój poprzeczny strzały. W zależności od miejsca poprowadzenia tej płaszczyzny otrzymamy przekroje poprzeczne, które będą różniły się wielkością powierzchni i kształtem.