ewa się osoby, której óre z następulącydU
tej pisowni, vięków mowy; symyi tów muzycznyęnj
kolejności, np. liter ] h nazw dźwiękowa rznych, takich jak 4
nazw, terminów}?*! (przed - po, lewo J
iteriału, np. zapźr xeń, wykonywaj ić bezpośrednią. _?
r czytaniu są na-
nie gdy dziecka
► ich dodawanie, rw (wskutek do-kontekstu),
Ie.
płaszcza krót- ■
łaby i łączeniu Zęsto gubione),
is. np.: salka —
mym ftagmen-iźć najważniej-e linijki tekstu, rty odznaczają oiśc do sedna
Htae błędy uczniów klas młodszych w pisaniu to przede im-
Hbr poziom prac pisemnych w porównaniu z odpowiedziami
pice pisemne na niskim poziomie graficznym i estetycznym: ■®ekreślenia, kilkakrotne próby zapisania wyrazu, np.: jóż, Mfez. prace !„bałaganiar$kie”,
fctit) mywanie się trudności z różnicowaniem liter: b - p, d — b, £ p — q, n — u, m — w,
■hit właściwy dobór liter do głosek podobnych fonetycznie ■tiku ich niewłaściwego rozróżnienia, fip.: t~‘dyb— p, m — ń-’ mylenie nazwy litery i głoski, np.: 1 — el, rn — em, k - ka, j — jot, ^niewłaściwe stosowanie małych i wielkich liter - dziecko czę-używa tych drugich, gdyż czuje się pewniejsze w ich różnico-■nu (jest to szczególnie widoczne przy rozwiązywaniu krzyżówek, JpaRÓWKA),
L trudności w różnicowaniu wyrazów podobnie brzmiących, np.: he — nosze, bąk - pąk - pęk,
■dodawanie, pomijanie lub niewłaściwe umiejscowienie liter lub
I. zapisywanie wyrazu na różne sposoby, np.: szyja, szja, szyia, , 10. mylenie liter 1 -r t - ł podczas czytania i pisania, np.: kotlet -
II. złe rozmieszczenie pracy pisemnej w przestrzeni, niemożność Hpiowania marginesu, praworęczni często z każdą linijką tekstu och lny bardziej poszerzają odstęp z lewej strony lub obniżają linijki pi-pma.
I 12. tracenie wątku podczas zapisywania opowiadania,
& 13- brak lub niewłaściwe stosowanie interpunkcji.
■'Uczniowie klas starszych mają trudności z:
W 1. przypominaniem słów, nazw,
r 2. z płynnym, szybkim, poprawnym czytaniem i pisaniem,
I 3- z organizacją swoich czynności, co odbija się szczególnie na roracach pisemnych oraz w planowaniu dnia,
4. ze zrozumieniem bardziej skomplikowanych poleceń. (Czasem mówią, że muszą je sobie przetłumaczyć z polskiego na polski. Często zwracają uwagę na wyrazy zabarwione dla nich emocjonalnie lub też na początek czy koniec wypowiedzi. Łatwo gubią sens zdań dłuższych i o nietypowej kOństrukq'i. Przy Wybiómż^ oc&iorze tekstu, 1 te> nie tylko pisanego, mają kłopoty ze zrozumieriiem całości i wydzieleniem
- 13