71393 Obraz!0 (11)

Wyprawę narzuca się dwukrotnie, przy czym drugi raz dopiero po wyschnięciu pierwszej warstwy. Po drugim narzuceniu ścianę wygładza się (zaciera) packę drewnianą. Grubość wyprawy powinna wynosić 1-5-1,5 cm.

Wyprawę przyrządza się w następującym stosunku: ciasta wapiennego 1 część, żwirku odsianego 3 części objętościowe. Ciasto wapienne rozrabia się z wodą w płaskiej skrzyni do gęstości śmietany, po czym dodaje się powołi, mieszając, żwirku odsianego przez-slto o oczkach 5 mm.

Wyprawa wapienna wskutek rozsuwania się ścian, pęka i odpada płatami. Aby zapobiec odpadaniu popękanej wyprawy, dodaje się do niej podczas mieszania wyprawy sierści bydlęcej. Sierść (włosie)^ układając saę w wyprawie w różnych kierunkach sczepia się i w ten sposób uniemożliwia jej odpadanie.

Nowszy sposób polega na pokryciu powierzchni pieca rzadkim płótnem workowym. W tym celu oczyszcza się ściany z nacieków zaprawy zduńskiej i wyrównuje powierzchnię ścian przez pokrycie rzadką zaprawą zduńską i wygładzenie szczotką lub szmatą.

Na tak przygotowaną powierzchnię nakłada się rzadką tkaninę workową, przytwierdzając ją do ścian pieca za pomocą szpilek z cienkiego (1 mm) drutu. Srpilki mają kształt szpilek do włosów, a długość około 5 cm. Wbija się je w spoiny w odległości około 20 cm od siebie.

Po wyschnięciu podkładu narzuca się na tkaninę dwukrotnie wyprawę wapienną przyrządzoną według wyżej podanego stosunku. Ostatnią warstwę zaciera się drewnianą paóką.

Piece n.ie licowane ściągnięte taśmą żelazną łub ujęte w ramy z kątownika wykańcza się przez oczyszczenie powierzchni. Oczyszczenie polega na zmyciu szczotką lub czystą szmatą zaprawy ze ścian oraz na wypełnieniu i wyrównaniu spoin za pomocą specjalnej kielni.

2. Nowe sposoby tynkowania pieców nie licowanych

a. W Związku Radzieckim. W Związku Radzieckim przeciera się powierzchnię wysuszonego pieca ceglanego kawałkiem suchej

cegły. W len sposób oczyszcza się ścianę i usuwa drobne nierówności, występujące przy układaniu ścian z cegieł. Następnie przeciera - się powierzchnię pieca zaprawą zduńską, a po jej wyschnięciu ' można jeszcze piec pobielić wapnem.

Do tynkowania używa się wyprawy o następującym składzie: gliny i wapna (w równych objętoścaach) 1 część, piasku przesianego 2 części, azbęstu włóknistego 0,1 część objętościową. Glinę i wapno rozrabia się z wodą, dodając powoli piasku (mieszając), po czym do rozrobionej masy, rozsypując po powierzchni, wrzuca się azbest rozdzielony na poszczególne pasemka i miesza się jeszcze raz.

Wyprawę przyrządza się w dwóch gęstościach. Jedną, rzadką narzuca się na gorące i oczyszczone ściany pieca warstwą grubości około ^J/2 cm, a po przeschnięciu narzuca się na nią drugą warstwę wyprawy o gęstości normalnej. Po lekkim stężeniu wyprawy zaciera się ją drewnianą packą. Grubość tynku powinna wynosić około 1,5 cm.

Azbest dodaje się do wyprawy w tym samym celu co sierść bydlęcą, lecz jest <on od niej o wiele lepszy, bo nie uszkadza go ani temperatura, ani gryzące działanie wapna.

b. W Polsce. Nasi specjaliści podają następujące sposoby tynkowania pieców nie licowanych.

Po związaniu ¹ powierzchni pieca drutem poziomo i pionowo co 20 cm narzuca się na ściany pieca dwukrotnie wyprawę sporządzoną według następującego stosunku: portland-cementu marki 250 1 część, gliny 1 część, piasku drobnego 2 części objętościowe. Glinę rozrabia się na gęstą masę jak do zaprawy zduńskiej (patrz rozdział II). Cement miesza się na sucho z piaskiem na szerokiej płaszczyźnie (najlepiej ze ściśle ułożonych desek) przerzucając łopatami. Po wymieszaniu i ukształtowaniu z mieszaniny kopca robi się w nim duże wgłębienie i wypełnia wodą. Następnie mieszaninę pobiera się łopatą z dolnego brzegu kopca i dosypuje na brzegi zagłębienia, aby woda się nie przelewała. Po wsiąknięciu wody w mieszaninę przerzuca się ją 3 do 4 razy z miejsca na miejsce otrzymując wreszcie jednolitą, wilgotną masę. Masę tę mieszamy z rozrobioną gliną i w miarę potrzeby dodajemy wody, aby wyprawę łatwo można było rozprowadzać.

109

1

Ini A. Birszenk — Piece mieszkaniowe i trzony kuchenne. 1953.