| 81
nawowe właściwości błony komórkowej
- ęki takiej konfiguracji łańcucha, cząsteczka białka może przejść przez obie dome-- hydrofobową i hydrofitową dwuwarstwy lipidowej. Niektóre białka, np. poryta morzące duże kanały w błonie komórkowej bakterii (np. Khodobacter capsulatus) ft ritochondriów, aby sprostać wymaganiom termodynamicznym domen błono-Mdi, fałdują swój łańcuch polipeptydowy w formę fałdów /3, które można sobie ■tabcazić jako płaszczyznę sfałdowaną na podobieństwo harmonijki. Harmonijka ■ppBriiodzi przez hydrofobowy region błony kilkanaście razy.
Białka powierzchniowe i białka integralne. Pod względem strukturalnym wyróżnia-— dwa iypy białek błonowych: białka powierzchniowe i białka integralne. Błony ^Barkowe, głównie krwinek czerwonych, ale i innych komórek, zawierają około Epiałek błonowych związanych jonowo z frakcją lipidową błony. Można je z niej sfesmkowo łatwo wydzielić za pomocą wodnych roztworów soli oraz poddać proce-fflDBKi rozdziału na żelu poliakrylamidowym (patrz rozdz. 1.3.7). Białka powierzchnio-wć są cząsteczkami hydrofilowymi i wiążą się jonowo przede wszystkim z polarnymi fragmentami białek integralnych, ale również mogą się związać z polarnymi frag-■BBtami fosfolipidów. Nie wiążą się natomiast z wnętrzem hydrofobowym dwu-KKstwy lipidowej. Białka powierzchniowe są związane z cytoplazmatyczną po-WHogxhnią błony komórkowej poprzez oddziaływanie z białkami integralnymi lub ^Eipeną polarną fosfolipidów. Część białek może się znajdować całkowicie poza re-
11.10. Rozpuszczanie integralnych białek błonowych z zastosowaniem detergentów jonowych, np. ^■jjpząsteczki detergentu mają charakter amfipatyczny i wiążą się swoimi grupami apolamymi (A) do Bhofiobowych aminokwasów białek (B), „zastępując" jak gdyby alifatyczne łańcuchy fosfolipidów itoowarstwy lipidowej (C). Swoim działaniem detergenty oddzielają białka od lipidów i rozfałdowują wcjehy polipeptydowe, zapobiegając tworzeniu się agregatów białkowych