76018 skanowanie0022 (32)

TEORIA PRZEDSIĘBIORSTWA dr Anna Mazurkiewicz

-    świadczenia i ułatwienia w zakresie ochrony zdrowia, a także wpływające na długość życia oraz siłę i witałność ludzi;

-    migracje, gromadzenie informacji i badania naukowe w zakresie tworzenia jakości kapitału ludzkiego, jakości życia, itp.

Współczesna teoria kapitału ludzkiego nie traktowała początkowo wydatków na ochronę zdrowia oraz edukację jako inwestycje w człowieka, porównywalne z akumulacją kapitału rzeczowego. Podejście to zmienił G.S. Becker, który przedstawił kompleksową koncepcję kapitału ludzkiego. Jego zdaniem wydatki na edukację, szkolenie, opiekę medyczną itp. stanowią inwestycje podnoszące wartość posiadanego przez człowieka kapitału. Wprawdzie działania te różnią się między sobą inwestowanymi kwotami oraz poziomem przychodów, jednakże wszystkie one przynoszą pieniężny bądź fizyczny dochód. Najważniejszymi jednak sposobami inwestowania w kapitał ludzki są szkolenia oraz edukacja.

Uwagę zwraca G.S. Becker również na poprawę zdrowia emocjonalnego i fizycznego. Sprawność fizyczna wpływa na wysokość osiąganych dochodów, a kondycja emocjonalna coraz silniej oddziałuje na uzyskiwane zarobki. Jako przykład inwestycji w zdrowie można przedstawić poprawę warunków pracy, co powoduje wzrost efektywności, jak również poprawia morale. Zdecydowana większość inwestycji zdrowotnych dokonywana jest jednakże poza organizacją, w szpitalach i innych placówkach opieki medycznej, jak również w gospodarstwach domowych.

G.S. Becker zainteresował się również problemem bezrobocia. Za podstawową przyczynę tego zjawiska uważa niewystarczający, z punktu widzenia pracodawców, zasób kapitału ludzkiego, tkwiący w potencjalnych pracobiorcach. Niespełnienie wymagań pracodawcy na określone stanowisko pracy skutkuje pozostaniem bez zatrudnienia. Tak więc jako przyczynę bezrobocia takiej osoby można wskazać zbyt niski poziom kapitału ludzkiego.

W teorii kapitału ludzkiego przypisuje się ogromną rolę szeroko rozumianemu kształceniu. Nieustanne zmiany w otoczeniu, a także brak kompletnej informacji wymuszają inwestowanie w tworzenie i rozwój kapitału ludzkiego, przyjmuje się, że „lepiej wykształcone i kompetentne osoby podejmą prędzej właściwe decyzje i zinterpretują informacje, niż gorzej przygotowane”.

Koncepcję kapitału ludzkiego rozpatruje się w dwóch ujęciach: makro- i mikroekonomicznym. Pierwsze z nich ukazuje wpływ kapitału ludzkiego na wzrost gospodarczy kraju, jak również podejmuje próbę wyceny tego kapitału w społeczeństwie. Praktyka wskazuje na znaczący udział kapitału ludzkiego w majątku narodowym kraju. Wymaga to jednakże odpowiednio wysokich nakładów na kształcenie.