69837 obraz
7 (153)

U Murring oddzielenie jest bardziej brutalne i dramatyczne: ukryte pod przykryciami matki siadają wprost na ziemi z chłopcami przed sobą. W pewnym momencie nowicjuszy [chwytają przebiegający mężczyźni i razem z nimi uciekają¹^'

Wiradjuri nazywają ceremonie inicjacyjne Guringalj „to, co należy do pustkowia”. Scenariusz jest taki sam: według Howitta, kobiety zasłania się gałęźmi i okryciami, nowicjuszy porywają strażnicy, zanoszą ich do lasu i nacierają czerwoną ochrą¹⁵. Mathews przedstawia opis bardziej urozmaicony: grupa przybywa od strony świętej zagrody, hałasując warkotkami, uderzając w ziemię laskami i rzucając płonące gałęzie. W tym czasie kilku mężczyzn bezszelestnie zawłada chłopcami i uprowadza ich na pewną odległość. Gdy kobiety i dzieci mogą już spojrzeć, dokoła siebie widzą tylko popioły i płonące gałęzie i mówi się im, że Daramulun próbował ich spalić, gdy przyszedł zabrać nowicjuszy¹⁶.

Znaczenie tej pierwszej fazy ceremonii,'[oddzielenia chłopców od matekj jest dość jasne. Chodzi o, niekiedy dośĆpgwałtowne, zerwanie ze światem dzieciństwa? - który jest zarazem¹) światem lnatcżynym i kobiecym, oraz stanem nieodpowiedzialności i szczęśliwości, niewiedzy i aseksualności ^dziecka. Zerwanie dokonuje się w taki sposób, aby zrobić -mocne wrażenie zarówno na matkach, jak i na nowicjuszach. W istocie, prawie u wszystkich plemion australijskich kobiety są'przekonane, że ich dzieci zostaną zabite i pożarte przez wrogie i tajemnicze bóstwo,j którego prawdziwego imienia zresztą nie znają, a słyszały tylko jego głos: przerażający hałas warkotek. Oczywiście, zapewnia się je, że bóstwo bezzwłocznie wskrzesi nowicjuszy w postaci dorosłych mężczyzn, to znaczy inicjowanych. W każdym jednak razie, nowicjusze umierają dla dzieciństwa i matki przeczuwają, że nie odnajdą ich już nigdy takimi, jakimi byli przed inicjacją: ich dziećmi. Gdy w końcu powrócą do obozu, matki będą ich dotykać, aby przekonać się, że są ich synami. U niektórych plemion australijskich, tak jak i u innych ludów, matki opłakują nowicjuszy, tak jak opłakuje się zmarłych.

Z kolei doświadczenie nowicjuszy jest dla nich momentem jeszcze bardziej decydującym. Po raz pierwszy poznają strach i trwogę religijną, albowiemyuprzedzono ich, że zostaną schwytani i zabici przez Istoty boskie. '^Dopóki uważano ich za dzieci, nie uczestniczyli wcale w życiu religijnym plemienia. Jeśli przez przypadek usłyszeli coś o tajemniczych

¹¹ Howitt, op. cit., s. 530.

¹⁵ Ibids. 584 nn.

¹⁴ R. H. Mathews, The Burbung of the Wiradjuri Tribes

(„Journal of the Royai Anthropological Institute”, XXV, 1896, s. 295-318; XXVI, 1897, s. 272-285), zwłaszcza I, s. 307 nn.; II, 272 nn.