76219 PwTiR031

60 Rozdział 2

Ustawa o s.d.g. nie zawiera żadnych przepisów ogólnych dotyczących zezwoleń, ograniczając się do wymienienia ustaw, które wymagają uzyskania zezwolenia, licencji lub zgody na wykonywanie działalności gospodarczej. W dziedzinach związanych z turystyką takie zezwolenia są obecnie wymagane przez ustawę o transporcie drogowym z 2001 r., ustawę o systemie tachografów cyfrowych z 2005 r., prawo lotnicze z 2002 r. oraz ustawę o lasach z 1991 r., a ponadto wspomniana ustawa o transporcie drogowym oraz ustawa o transporcie kolejowym z 2003 r. wymagają uzyskania licencji wspólnotowej równoważnej w istocie zezwoleniu. Tego rodzaju akty mają zasadniczo charakter związany i ich wydanie jest uzależnione jedynie od spełnienia ustawowo określonych warunków wykonywania określonej działalności gospodarczej. Nie ma tutaj miejsca na uznaniowość organu zezwalającego. Chodzi bowiem o dopuszczenie przedsiębiorcy do wykonywania określonej działalności, objętej obowiązkiem uzyskania zezwolenia, po stwierdzeniu, że spełnia on ustalone ustawowo warunki takie, jak przygotowanie kapitałowe, lokalowe, technologiczne, kadrowe oraz inne.

Zgodnie ze zmienioną w 2004 r. ustawą o usługach turystycznych działalność gospodarcza polegająca na organizowaniu imprez turystycznych oraz pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych nie wymaga obecnie uzyskania zezwolenia. Nadal nie wymaga też zezwolenia działalność agentów turystycznych, zaliczająca się do tzw. działalności wolnej. Taką właśnie działalnością wolną są wszelkie zarobkowo świadczone usługi rekreacyjne. Natomiast działalność organizatorów turystyki i pośredników turystycznych jest obecnie uznana przez ustawę o usługach turystycznych za tzw. działalność regulowaną, będącą nową formą reglamentacji działalności gospodarczej w Polsce, wprowadzoną przez ustawę o s.d.g. Miało to na celu poszerzenie zakresu wolności gospodarczej przez zastąpienie części zezwoleń warunkiem wpisu do rejestru działalności regulowanej. Objęło to ponad 20 dziedzin działalności gospodarczej, w tym oprócz organizowania imprez turystycznych i pośrednictwa turystycznego m.in. także organizowanie polowań dla cudzoziemców oraz polowań za granicą jako usług turystycznych, działalność kantorową, usługi detektywistyczne, organizowanie wyścigów konnych, organizowanie profesjonalnego współzawodnictwa sportowego, prowadzenie stacji kontroli pojazdów oraz prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców.

Działalność regulowana została zdefiniowana w tzw. słowniczku ustawowym ustawy o s.d.g. jako działalność gospodarcza, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa. Jest to definicja nieprecyzyjna, gdyż działalność objęta koncesją lub zezwoleniem także wymaga spełnienia szczególnych warunków określonych przez odrębne ustawy. Dopiero w połączeniu z innymi ustaleniami ustawy o s.d.g. pojęcie działalności regulowanej można właściwie rozumieć. Mianowicie przepisy tej ustawy uza-ieżniają wykonywanie działalności regulowanej od zaliczenia danego rodzaju działalności gospodarczej do działalności regulowanej przez przepis odrębnej ustawy oraz od spełnienia przez przedsiębiorcę nie tylko szczególnych warunków określonych przepisami tej odrębnej ustawy, ale również od uzyskania wpisu do rejestru działalności regulowanej.

W porównaniu z zezwoleniami działalność regulowana jest znacznie łagodniejszą i odbiurokratyzowaną formą reglamentacji działalności gospodarczej. Zgodnie z przepisami ustawy o s.d.g. wystarcza pisemny wniosek przedsiębiorcy o wpis do rejestru działalności regulowanej oraz złożenie przez przedsiębiorcę oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania tej działalności. Taki wniosek oraz wskazane oświadczenie składa się do organu prowadzącego rejestr określonej działalności regulowanej na podstawie przepisów regulujących daną działalność gQspodarczą.