76437 skanuj0025 (17)

Redukcja Sn(IV) do Sn(II) jest dla nas korzystna, bo pozwala na wykrycie jonów Sn²⁺ (czyli [SnCI₄]²') jako reduktora. Np: w znanej nam już reakcji z roztworem HgCl₂ (2 krople), następuje redukcja odczynnika do białego osadu HgpCb i ewentualnie dalej, aż do czarnej Hg°. Reakcje połówkowe mają postać następującą:

2 HgCl₂ + 2 e Pt Hg?Cli + 2 Cl" 1 1⁰ etap redukcji HgoCli + 2 e <2 2Hg° + 2Cr [ 2°etap redukcji

biały    C7amy    '

[SnCl₄]²" + 2 Cl" [SnCl₆]²" + 2 e    utlenianie Sn(II)

Z drugą częścią roztworu zawierającego HfSbCLi], H₂[SnCl₆] i nadmiar HC1, wykonamy reakcję na „płaszcz cynowy”.

Małą cienką probówkę myjemy od zewnątrz, napełniamy zimną wodą i opłukujemy H₂0 destylowaną. To będzie nasz „reaktor z chłodnicą”.

Do parowniczki wlewamy: kilka cm³ stęż. HC1, badany roztwór i dodajemy troszkę metalicznego cynku. Intensywnie wydziela się wodór, a jednocześnie następuje redukcja kompleksów cyny do cynowodoru SnH₄t. Gdy roztwór zaczyna się burzyć, mieszamy go przez ~ 10 sekund probówką - „chłodnicą” i wprowadzamy ją (lekko potrząsając) do utleniającej części płomienia dobrego palnika. Jeżeli na powierzchni probówki pojawi się niebiesko-chabrowe świecenie, będzie to świadczyło o obecności cyny. W razie wątpliwości, probówką znowu mieszamy reagujący (!) roztwór i ponownie wprowadźmy ją do płomienia.

Jeżeli w roztworze znajdują się jony [SnCl₆]²", reakcję możemy zapisać w postaci:

[SnCy²" + 4Zn° + 4H^ł -* SnH,t + 4 Zn^2ł + 6 Cl"

[SnCl₆]²" + 4 H" + 8 e Pt SnH₄ + 6Cl"    1

Zn⁰ ^ Zn²⁺ + 2 e    4

Spalaniu SnH., towarzyszą niebieskie błyski na powierzchni probówki. Reakcja ta należy do bardzo czułych (choć wykonanie jej wymaga pewnej pracy).

Zajmijmy się teraz trzecią częścią badanego roztworu H[SbCI₄] i H₂[SnCl₆] . Będziemy dążyli do wytrącenia pomarańczowego osadu Sb?S₃. W tym celu, roztwór zobojętniamy stęż. NH3 aq i dodajemy kilka kryształków stałego kwasu szczawiowego H₂C₂0₄. Tworzące się jony C₂0₄²', silnie kompleksują cynę(IV):

[SnCU]²" + 3 C₂0₄²' 2 [Sn(C₂0₄)₃]²' + 6Cr

bezbarwny jon kompleksom

W ten sposób Sn(lV) została zamaskowana. Jeżeli dodamy 5 kropli AKT i ogrzejemy roztwór, to wytrącić może się jedynie Sb₂S₃ [kompleks Sb(III) z jonami C₂0₄²'jest nietrwały].

Stężenie jonów Sn^4t w równowadze z jonami kompleksowymi [Sn(C₂0₄)₃]²' jest tak małe, że niemożliwe staje się przekroczenie iloczynu rozpuszczalności SnS% Równowagi, w których uczestniczy jon Sn⁴⁺, możemy zapisać w postaci:

[Sn(C₂0₄)₃]²'

(dużej

Sn⁴⁺ + 3 CA²'

[bardzo małe]    (duże]

SnS₂    Sn⁴' + 2 S²'

brak osadu (bardzo małe] (10‘ⁿ mol/dm’ ]

49