78343 thots16

(„Właśnie to jest metoda”, śmiały Brząkacz tu doda I nawiasem swój okrzyk otacza,

„Właśnie to jest ów sposób, którym słyszał od osób Starających się ubić żmirłacza!”)

„Tylko, świetny siostrzeńcze, za nic zgoła nie ręczę, Gdyby żmirłacz twój był bubołakiem!

Wtedy bowiem cichutko gdzieś znikniesz, jagódko,

I przestaniesz być moim krewniakiem.”

„Właśnie to, z czym wujaszek mnie raczył odprawić, To pogrąża w mroku me zmysły!

Serce me jest jak dzieża, z której ciecze przez krawędź Drżący twaróg, wezbrany a skisły.

Właśnie to, właśnie to...” „Milcz! jużeśmy to słyszeli!” Ryknął Brząkacz, by zmiażdżyć Bułkarza

Swą pogardą. Ów odrzekł: „Co mam mówić, jeżeli Właśnie to, właśnie to mnie przeraża?

Bo noc w noc odtąd staczam ze straszliwym żmirłaczem Jakieś boje koszmarne, szaleńcze,

W mrocznej skalnej szczelinie chcę go podać w jarzynie I nad lamp zaświecaniem się męczę...

Lecz gdy spotkam w tej sprawie bubołaka na jawie, Wówczas (wujcio wyraził to ściśle)

Sprawa potrwa tak krótko! i wtem zniknę cichutko... Straszno mi, kiedy o tym pomyślę.”