78450 Podręcznik Zaręby1

nymi (m.in. w górach Chentej i Changaj oraz w gobijskim Parku Narodowym Gurwan Sajchan), gdzie zamierza się tworzyć' warunki i możliwości rozwoju i poprawy warunków życia miejscowej ludności w zgodzie z przyrodą oraz przy poszanowaniu zachowaniu prastarych tradycji.

Jednym z najczęściej odwiedzanych przez zagranicznych turystów obszarów chronionych Mongolii jest Park Narodowy Jeziora Chubsuguł, położony na północy sraju, w strefie tajgi syberyjskiej. Las modrzewiowy daje schronienie wilkom, rysiom, niedźwiedziom brunatnym, dzikom i piżmowcom. W pobliskich górach Sajan pasą się renifery, koziorożce syberyjskie i dzikie owce argali. Na podmokłych polanach, otaczających jedno z najczystszych jezior świata, zwane „Małym Bajkałem”, żerują oelikany, żurawie, czarne bociany, szablodzioby i kuliki.

Park podzielono na trzy strefy, które warunkują sposób aktywności ludzkiej w każdym z wyznaczonych obszarów:

•    rdzeń - strefa szczególnej ochrony - pozostawiona do celów badawczych i ochronnych;

•    strefa rozwoju ekoturystyki - za zgodą dyrekcji parku jest dozwolony łagodny rozwój turystyki i rybołówstwo;

•    strefa umiarkowanego użytkowania - dodatkowo są dozwolone wszelkie tradycyjne zajęcia codzienne ludności miejscowej [17, s. 71].

Najbardziej popularną formą ekoturystyki w parku są kilkudniowe wycieczki konne wokół jeziora Chubsuguł i w góry Sajan. Organizacją konnych wypraw zajmuje się dyrekcja parku narodowego, która wynajmuje konie od miejscowej ludności, a także zatrudnia ich jako przewodników. Nawet w ulewnym deszczu, który często nawiedza region syberyjski, galopady przez śródleśne łąki pełne ziół i kolorowych kwiatów mają swój niezapomniany urok. Turystom są oferowane wyprawy jedno-, kilku- i kilkunastodniowe wokół jeziora Chubsuguł, w góry Sajan lub nad jezioro Białe, gdzie stacjonują latem Caatani, hodowcy reniferów. Można zdecydować się na inne formy ekoturystyki, takie jak: wycieczki ornitologiczne, wyprawy w celu obserwacji dzikich owiec argali - gatunku zagrożonego wyginięciem, wycieczki botaniczne, rozpoznawanie ziół i roślin użytkowych służących od wieków miejscowym Darchatom, Buriatom i Caatanom. Lokalna społeczność znajduje zatrudnienie w charakterze strażników parkowych i przy licznych pracach sezonowych, takich jak przygotowywanie i konserwacja tablic informacyjnych, map, katalogowanie gatunków flory i fauny, okresowe liczenie szczególnie zagrożonych gatunków zwierząt. Opłaty pobierane od turystów za każdy dzień pobytu na terenie parku są dzielone pomiędzy zarząd obszaru chronionego (który wykorzystuje je bezpośrednio na cele ochrony) a mieszkańców wioski Chadgał. leżącej na terenie parku narodowego.

„Turystyka, w tym turystyka o profilu ekologicznym, powinna stanowić preferencyjną sferę gospodarki Mongolii, ale trzeba też pamiętać, że, tak jak i inne rodzaje przemysłu, ma ona duży wpływ na środowisko naturalne i kulturowe. Dlatego należy brać pod uwagę jej przewidywane skutki przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji na temat rozwoju branży turystycznej” - można przeczytać w Strategii ochrony bioróż-norodności Mongolii [17, s. 124], Jednym z założonych w niej celów jest „wspieranie rozwoju zrównoważonej turystyki, przy jednoczesnym wdrażaniu właściwych regulacji

147