78951 str (2)

REKTOR

zaniepokojony zagadkowym uśmiechem

Tak...

ADMIRAŁ

Ale my nie przeszkadzajmy. Narzeczony z dalekiej podróży...

PRZEWODNICZĄCY O tak, nie będziemy przeszkadzali...

\

REKTOR

Oczywiście, nie będziemy państwu przeszkadzali... Ale... może jeszcze parę słów... To jest mój uczeń... Nawet kochany uczeń... stał wprawdzie na czele stowarzyszenia «Czarnych Beretów*, którzy mnie trochę tam dokuczali... ale to mniejsza... odznaczał się też ten uczeń kochany... tym, że chciał być raczej nauczycielem swego profesora. Jeżeli ja powiedziałem «bia-łe», on mi dowodził, że to «czarne». I zawsze z jakimś uśmieszkiem. Uśmieszek ten i teraz pochwyciłem, gdy wziął do ręki rzecz moją o kapitanie. Gotów mi filut... he... he... i teraz spłatać jakiegoś figla...

JAN

Rzeczywiście, zdarzenie nadzwyczajne. Wobec tego, co widzę... mogę powiedzieć, dlaczego wyjeżdżałem stąd tak daleko i na tak długo... Szukałem wiadomości o kapitanie Nucie...

REKTOR

Co?...

PRZEWODNICZĄCY O kapitanie Nucie?

* — Żeglarz 17