^olein tej helisy jest 3io, a charakterystyczne dla niej kąty torsyjne to "-49^. ¥ = -26°- Znamy też mniej zwartą helisę n, opisywaną symbolem *. ię = -57°, ąr = -70°). Dla porządku dodajmy, że uśrednione z wielu *_yur parametry helisy a to cp = -57°, ty = =4fa, a helisy L to cp = +60°, g. 445°. Podobnie dla arkuszy p mamy q> = -1399, \p = +135° (antyrówno-ł-) oraz <p = -119°, yj^9-113° (równoległy).
Irs. 73. Wykres Ramachandrana z najważniejszymi obsza-
om o uprzywilejowanej konformacji: a -60°) I p (cp ok. -120°, \p ok.
fGB). Czarne punkty oznaczają wartości ^par^mm»a^jy?dla konkretnej wyznaczonej krystalograficznid*s~^u^^^^ł^aW
Inne elementy w strukturze białek
Oprócz najbardziej charakterystycznych sMąkhaf # i p, w strukturze białek miKTą się też pojawić inne, mniej rgguląr?^. e)emeaitty. choćby tylko po to, aby połączyć fragmenty © regularnej strukturzą^tDo grupy tej należą pętle i zwroty. Rozróżnienie nie jest ostce. Pąt;La tp zwykle dość długi odcinek łańcucha o trudnej do sprecyzowania stĘ^fapze^wroty są ciasne i zwykle zmieniają zwrot łańcucha o 180° naL^^&injk^odeinku ok. 3 reszt, Wyróż-mamjr dwa rodzaje zwrotów. W zwrotach typu,karbonylowa reszty która jest na wierzchołku pętelki, shierowanajęst do jej środka. W zwrocie typu II grupa C=0 sterczy na zewnątrz, .
Znane są też wybrzuszenia łańcucha p. Pojawiają się one wówczas, gdy ać P tworząca arkusz z sąsiadką z jakiegoś powoduj&puszcza regularny rejestr powiązań wodorowych za resztą n, by do niego powrócić z nume-le® « f x (x jest zwykle niewielkie, 2-3). Wybrzuszenia nadają arkuszom p ^rdzo silną krzywiznę.