Istnieją trzy główne zasady, o których trzeba pamiętać przy pisaniu kany (liczby 1, 2, 3 oznaczają kolejność pisania kresek; strzałki - kierunek ich pisania).
1. Kreski pionowe od góry do dołu
V' 10 |
2 | |
10 |
2 |
ukośne od góry do dołu
i0 |
2 |
h |
i0 |
2 |
2. Kreski
t
wyjątki:
3. Kreski
"3*
poziome od lewej ku prawej
Przedłużenia samogłoski o oraz samogłoski u, o których mowa była na str. 16, w przypadku hiragany wyraża sie poprzez dopisanie znaku 3 .
(odwaga)
(szkoła średnia) (okolica)
(urodziny)
i # yuki
Z ~) Z i koko
tiU") chiho
b i l X/ tcinjobi
Przedłużenia samogłosek a oraz i zapisywane są poprzez dopisanie odpowiednio znaku h oraz znaku u.
obasan
okasan
ojiisan
chiisai
b 7tP § As
b
$ i/'
(babcia)
(mama)
(dziadek)
(mały)
W przypadku katakany przedłużone dźwięki zapisuję się za pomocą znaku ”—”
(grzanka)
(dom towarowy) (sok)
(grupa)
(śmietanka)
h -X b f'/-?— b
^-7° 9 ')
tósuto depato jusu gwru/)w kur limu
Wyjątek od tej zasady stanowią podawane w katakanie zapisy wymowy kanji. W tych przypadkach dźwięki przedłużone zaznaczane są zgodnie z zasadą stosowaną dla hiragany.
Dźwięki asymilowane, o których także była mowa na str. 16, zapisywane są za pomocą (pomniejszone o) w hiraganie,
oraz ”*y” (pomniejszone 'V) w katakanie.
sekken (mydło)
^-o fż°V'' ippai (pełno)
X'J'y'* surippa (kapeć)
1 setto (set; zestaw)
Podobnie jak wiele elementów obecnej kultury japońskiej, pismo japońskie zaczęło się od importowanych z Chin znaków -kanji. Pierwsze kanji zaczęły docierać do Japonii (via Korea) na początku IV w. Było to poprzedzone długim procesem kształtowania się kanji. Początki tego procesu datuje się na