Paproć ta należy ilu najmniejszych w naszym kraju. Osiąga wysokość 15-45 cm. lej klacze jest spłaszczone, ukośnie rozniesione i rogowato twarde. Liście ma pojedynczo pierzaste, o zarysie lancetowatym, dwojakiego rodzaju: asymilacyjne sq skórzaste, zimozielone, tworzące przyziemna rozetkę, podłużnie lancetowate, ku obu końcom zwężone, z wierzchu ciemnozielone i lśniące, głęboko żebrowane (stad nazwa); liście zarodnionośno sq znacznie dłuższe, osadzone w środku rozety liści asymilacyjnych, sztywno wyprostowane, początkowo zielone, a pod koniec lata brazowoczarne. Liście zarodnionośne nie zimują, po rozsypaniu zarodników zamierają. Zarodniki dojrzewają od lipca do września.
Podrzeń żebrowiec jest paprocią unikająca wapnia. Występuje głównie w cienistych, wilgotnych lasach, zwłaszcza iglastych, często w pobliżu źródeł i potoków na kwaśnopróchnicznych lub piaszczystych glebach. W górach częściej się ja spotyka niż na nizinach. Ze względu na rzadkość występowania objęta jest ochrona gatunkowa.
Niezbyt wysoka paproć (dorastająca do 15-60 cm wysokość i) odbiegająca swym wyglądem od innych paproci, ma bowiem liście o kształcie językowatym, niepodzielne. Sq ono zimotiw.de. Wyrastają z niewielkiego, wyprostowanego kłącza. Ogonek liściowy jest barwy purpurowoczerwonej, początkowo z brązowymi łuskami. Blaszki liści maja barwę bladozielona, a w miarę dorastania ciemnieją. Po ich spodniej stronie występują podłużne skupienia zaradni, ułożone wzdłuż nerwów liściowych. Zarodniki dojrzewają od lipca do października.
tęzycznik zwyczajny jest paprocią wapniolubna. Kośnie przede wszystkim w cienistych lasach, w wąwozach, zwłaszcza na żyznych glebach, na ocienionych morach, czasami również na wewnętrznych ścianach studni. W Polsce spotykany jest głównie w Karpatach i na Pogórzu Sudeckim, rzadziej na Wyżynie Małopolskiej i na Podlasiu, lezyczniki sq paprociami chętnie hodowanymi. Istnieje wiele ich odmian o liściach różnej szerokości, bardziej lub mniej |><>falowanych. lako efektowne rośliny ozdobne, s.) niestety często wykopywane ze stanowisk naturalnych i przesadzane do przydomowych ogródków. Dawniej, w medycynie ludowej, liście tej paproci były stosowane jako środek leczący rany i w chorobach wątroby. W rezultacie wicie jej naturalnych stanowisk wyginęło bezpowrotnie.
(>
a J J