82637 Prze pok3208

Choroby jelito grubego    829

■ prowadzą do owrzodzen pokrytych treścią ropną W regenerującym nabłonku jest mniej komórek kubkowych i mniej śluzu pokrywo błonę śluzową JW fazie remisji zmiany te ustępują i obraz może być albo bliski normy, albo błona śluzowa jest zanikowa i przebudowana w wyniku poprzednich zmion i towarzyszy temu tylko przewlekły, umiarkowany naciek zapalny. Zazwyczaj utrzymuje się hiperpłazja układu chłonnego jelita i większa liczba plazmo -cytów u podstawy błony śluzowej. Uaktywnienie procesu chorobowego wiąże się z nawrotem zmion histologicznych. W rzadkich przypadkach zmiany zapalne o piorunującym przebiegu prowadzą do rozległei martwicy i owrzodzen błony śluzowej, a przez to zapalenie przenosi się na błonę podśluzową, a nawet mięśniową.

Klinicznie objawy obejmują zmiany od miernego podrażnienia odbytnicy i odbytu do obfitych i częstych biegunek z domieszką krwi, kurczowe bóle brzucha. U ok. 3% chorych występują większe krwawienia z przewodu pokarmowego. Jeśli choroba dotyczy tylko lewej strony okrężnicy, to może dominować zaparcie, a nie biegunka. Megacolon łoxicum rozwija się u 1,6-6% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Stan kliniczny gwałtownie się pogarsza, jelito jest poszerzone, wiotkie, atoniczne. Częściej dotyczy to chorych z pancolitis. Może dojść do perforacji i zapalenia otrzewnej. Jest to stan zagrażający życiu. Innymi powikłaniami colitis uleerosa jest masywne krwawienie, skrócenie jelita grubego i większe zagrożenie rakiem jelita grubego. Zagrożenie rakiem wzrasta przy ponadsiedmio-letnim przebiegu choroby i narasta w miarę dalszego trwania choroby. Ryzyko rozwoju raka jest większe w pancolitis (25% po 20 latach) aniżeli w proctoaigmoiditis (3,7% po 20 latach). Rak poprzedzony jest zmianami dysplastycz-| w prostnicy. Ocena histologiczna zmian dysplastycznych jest jednak trudna i wymaga badania w ośrodku, który ma w tym zakresie doświadczenie.

biegunka do 20 stolców dziennie. Obraz endoskopowy nie odbiega wiele od normy. Występują spontaniczne remisje i nawroty, W leczeniu skuteczne są metronidazol, sulfosalazyna, me-I pacrine.

Wrzodziejące zapalenie {elita grubego (Colifis ulceroso)

Zapadalność na wrzodziejące zapalenie jelita grubego rośnie w Europie i w USA, w innych krajach utrzymuje się na tym samym poziomie. Być może część z tego przyrostu przypada na lepszą diagnostykę przypadków poronnych. Obserwuje się związek z paleniem papierosów.

Etiologia pozostaje niewyjaśniona. Główne hipotezy etiopatogenezy i związku z układem immunologicznym zestawiono przy omawianiu choroby Leśniewskiego-(rohna (wspólna nazwa ang. inflammatory bowel disease). W przeciwieństwie do tej choroby wrzodziejące zapalenie jelita grubego zajmuję zmianami zapalnymi tylko jelito grube i tylko błonę śluzową oraz w niewielkim stopniu podśluzową. Zajęcie to jest ciągłe, a nie segmentame jak w chorobie Leśniowskiego-t rohna. Choroba często dotyczy ludzi młodych i trwa dziesiątki lat z okresami remisji i nawrotów.

Morfologia. Zmiany zapalne sq rozlane i zazwyczaj najbardziej nasilone w prosłnicy/esicy (ok.

ZMIANY ZWIĄZANE Z AIDS

I Pacjenci zakażeni wirusem HIV mogą wykazywać zmiany zapalne w odbytnicy i całej okrężnicy.

Występują krwawienia i powierzchowne owrzodzenia. Histologicznie w biopsjach z okrężnicy widoczne są nieswoiste, ostre, rzadziej przewlekłe zmiany zapalne, czasem przypominające mikroskopowe zapalenie jelita grubego. Zwiększona ilość komórek apoptotyeznych, zanik jednych krypt, a regeneracja innych to też często obserwowane zmiany. Nie ma jasności, które ze

45% ma proctoslgmołdltls). Proksymalnie zmiany zajmują różną długość, czasem całe jelito grube (20-60% ma pancolitis). Powierzchnia błony śluzowej jest zaczerwieniona, ziarnista, krucha, łatwo krwawi. Występują owrzodzenia rożnej wielkości i w różnej i-czbie. Regetttó|SBM|^^B śluzowa jest zanikowa, a pozostawione stosunkowo niezmienione fragmenty błony śluzowej wystaią przez to nad ścieńczałą powierzchnię tworząc tzw. polipy rzekome. Chorobo zasadniczo dotyczy błony śluzowej i na zewnątrz obraz jelita jest mało zm^| niony, chyba że dojdzie do znacznego skrócenia jelita po latach trwania choroby lub powikłania w postaci megacolon toxicum (patrz niżej). Obraz histologiczny jest inny w fazie remisji, a inny w chorobie pełnoobjawowej. W pełnoobjowowej chorobie zmiany zapalne zajmują błonę śluzowa i czasem najbliższe naczynia poniżej musculoris mucosae. Błona śluzowa jest silnie przekrwiona. Współistnieje przewlekły i ostry naciek zapalny. Przewlekły naciek zapalny to znaczna liczba limfocytów, plazmocytów i makrofagow, natomiast ostry naciek zapalny, „aktywny", mierzony jest ilością gronulocytów obojętnochłonnych. W większej ilości występują też eozynofile i komórki tuczne. Granulocyty nie tylko znajdują się w blaszce właściwej, ale wnikają na teren nabłonka krypt tworząc cryptitif i mikroropnie. Mikroropnie niszczą krypty