84084 P1030427

///. Miłość, czyli być niemytyytni

Ojciec o Romeo:

Syn mój posępny ucieka przed światłem,

Zamyka się na cały dzień w tytm nacie,

Zasłania otyta t nic wpuszcza nawet Promytyt, tuforząc sobie sztuczną noc (l, 1).

Zgryzom, dłużenie się czasu. Powód:

BENVOLlO: /.../ What sadness łengthens Romeo*s hours? ROMEO: Not hatnng that which, hatnng, matys tbem short, BENVOUO: In lovc?

ROMEO: Out.

BENVOLIO: Oflove?

ROMEO: Out of berfaunia where I am in \ovc (1,1).

„Miłość to opar westchnienia”; jest ona „dławiącą żółcią i zbawczym balsamem”.

ORomeoijNlirHarold Bloom: „Pierwsza autentyczna tragędiaSzęk-spira bywała nieraz niedoceniana przez krytyków być może z powodu swej popularności”. Sir Frank Kermode: „sztuka była na swój sposób eksperymentalna; zwykle źródło tragedii stanowił bohater starożytny czy podobnie wielka postać”. Tu zaś świadkujemy dwojgu — przeciętnych — młodych. To Julia stoi na pierwszym miejscu — twierdzi N. H. Keeble. I ma rację. Marcelego utożsamienie się z Albertyną. Kuzynek w wybuchu arii stający się na chwilę „kobietą, która mdleje z boleści”. Leopolda Blooma (mój - nic tylko - ostatni rozdział) przemiana w Bcllę. Do Romea brat Wawrzyniec:

Czy jesteś mężczyzną ?

Powlotyi twoja mówi, że nim jesteś.

Łzy twe niewieście są (III, 3).

Po Cukorzc, Zeffirellim - Baz Luhrmann. Jego William Shatycspe-ares \Romeo + Julict’. Temperatura i temperament latynoskiego ultra-baroku¹. Szekspir-manierysta, którego Luhrmann manieryzuje. Krytyk Loehlin wylicza: montaż staccato, nienaturalne nasycenie koloru,

Od Pieśni nad pieśniami do Oczu szeroko zamkniętych

zmieniająca się prędkość, intertckstualność. Wagner splata się z rockiem, głos Lcontyny Prićć z gwiazdami młodzieżowej alternatywy. Verona / Bcach filmowana w Meksyku. Zbytkowniejszy odsłuchanego Szekspira,)

- metafilmu o Romeo i Julii. Czy Romeo + Julict to - by posłużyć się słowem zanotowanym przez W H. Audena i Susan Sontag - camp? Zapytać Tomka Bnsiuka i Maksa Łakomskiego! Catfip: ironia, estetyzm, teatralność, humor (Jack Babuscio). W dążęniu do dekonstrukcji staje się formą teatralnego nadmiaru, który opiewa, a zarazem podmywa to, co naśladuje (Dollimorc). A może camp to wiązanie komedii z łzami, (u)śmicchu z tragedią? „Hcy, Mr Luhrmann, how gay is this film?”⁴² Obcosc dzieła sztuki. Tak o Oczach szeroko zamkniętych pisze Lee Sic-gcl: the worł(s strangeness^. Dla mnie to jak Exiles Joyce’a. Wygnańcy — Tułacze. Sam tytuł Eyes Widc Shut można odczytać jako mnogie „ja (I’s) Bill/Cruise i Alice/Kidman patrzą na siebie wza]em-o^cT^dęo^^^zeroko zamkniętych”. Kruchy świat małżeństwa. Żeby powtórzyć słowa reżysera—^dreszczowiec obsesji seksualnej i zazdrości”. Grają z senną formalnością, bo istnieją między marzeniem a rzeczywistym. To Trawnnouelle. To nowojorskie i hollywoodskie małżeństwo naraz. Grane na ekranie, być może - pisze Siegel — także w życiu.

„Naukowy obserwator”, „cynik” i „poeta” w jednym, Schnitzler zdaje się „szlachetnie zrezygnowany i pełen artystycznego wdzięku”, bo jego światem „jest pozbawiony złudzeń wiek średni”. Wiek średni Albcrtiny i Fridoiina, Alice i Billa, jednocześnie ich wieczna młodość i oczekiwanie. Jak—toutes proportions gardees — ja.

Traumnouellc kończy się niczym pieśń Richarda Straussa (pamiętasz Barbarę Bonney?): „so lagen sie beide schweigend, beide wohl auch ein I wenig schlummemd und einander traumlos nah — bis es wie jeden Mor-I gen um sieben Uhr an die Zimmertur klopfte, und, mit den gewohnten I Gerauschen von der Strasse her, einem sieghaften Lichtstrahl durch den Yorhangspalt und einem hellen Kindelachen von nebenan der neue Tag

«Iain R. Wcbb, Why Moulin Rouge is a gay night out. „Evcning Standard", 3 Scpt 2001, s. 28. ⁴¹ Lee Siegel, Eyes Wide Shut. What the Critics Failed to See in Kubricfs Last Film. „Har-pcr’s Magazinc”, Oclobcr 1999, s. 76-82.

1

James N. Lochlin, The Violcnt Delights haue Violent Etidś: Baz Luhrmann s Millenial Sha-Ąnpeare, (w:} Shal(apcare, Film, Fin de Siec te, cdilcd by Mark Thomion Burnett and Ramona Wray, Macmillian, St. Martin** Pre ss, landem 2000, s. 121-136.