84277 Podręcznik Zaręby4

to podróżowanie w celu studiowania, podziwiania i czerpania zadowolenia z piękna krajobrazów, obserwacji dzikich zwierząt i roślin, jak również podziwiania miejscowych obyczajów i kultury” [82, s. 20]. W materiałach i publikacjach Międzynarodowego Centrum Badań Ekoturystyki przy australijskim Uniwersytecie Griffith University ekoturystyka jest definiowana jako koncepcja turystyki związanej ze środowiskiem przyrodniczym, organizowanej i zarządzanej w sposób zrównoważony, zawierającej elementy edukacji ekologicznej oraz wnoszącej wkład finansowy w ochronę przyrody⁶. Według Elisabeth Boo ze Światowego Funduszu Ochrony Przyrody World Wide Fund for Naturę - WWF) ekoturystyka to „podróż do natury, która przyczynia się do jej ochrony” [15].

W literaturze przedmiotu bardzo często spotyka się definicję opracowaną przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (World Conservation Union - IUCN)

•    1996 r.. według której ekoturystyka „to ekologicznie odpowiedzialne podróżowanie zwiedzanie stosunkowo nietkniętych obszarów przyrodniczych, w celu czerpania

jadowolenia i korzystania z bogactw natury (a także z wszelkich towarzyszących jej artości kulturowych - zarówno przeszłych, jak i teraźniejszych), która promuje chronę przyrody, ma niewielki negatywny wpływ na środowisko i stwarza możliwości -a aktywne społeczno-ekonomiczne zaangażowanie lokalnych społeczności” [222]. Warto też przytoczyć definicję ekoturystyki przyjętą w Deklaracji o Ekoturystyce _ Ouebec z 2002 r. (UNEP, UNWTO), według której ekoturystyka jest formą turystyki zrównoważonej, która z tej szerokiej koncepcji rozwoju turystyki wyróżnia się tym, że: iktywnie przyczynia się do ochrony dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, -ngażuje lokalne społeczności w planowanie i rozwój, przyczyniając się do ich zobrobytu oraz jest skierowana do turystów indywidualnych i podróżujących w małych grupach [164],

Koncepcja takiego zwiedzania świata rozwinęła się, kiedy naukowcy zajmujący się chroną środowiska zaczęli dostrzegać potencjalne korzyści, jakie można osiągnąć rzięki połączeniu przyrodniczych zainteresowań turystów z ich troską o środowisko naturalne. Zagraniczni eksperci twierdzą, że ekoturystyka jest jednym z najbardziej rraktycznych sposobów ocalenia światowego dziedzictwa przyrody przed bardziej szkodliwymi formami eksploatacji [15]. Jak na razie, liczne przykłady w wielu miejscach na świecie świadczą o tym, że zielona turystyka to bardzo znacząca siła chrony przyrody, dostarczająca bodźców ekonomicznych i społecznych do ochrony rodowiska. Są też przykłady złej praktyki; w niektórych regionach świata pod hasłem ekoturystyka” przeprowadza się przedsięwzięcia silnie ingerujące w bardzo cenne przyrodniczo obszary.

Przytoczone definicje pozwalają wyodrębnić trzy najważniejsze cechy ekoturystyki ufające ją spośród innych form podróżowania:

•    ekoturystyka jest formą aktywnego i dogłębnego zwiedzania obszarów o wybitnych

walorach przyrodniczych i kulturowych;

•    ekoturystyka strzeże harmonii ekosystemów przyrodniczych i odrębności kulturowej lokalnych społeczności;

International Centre forEcotourism Research. Ecotourismdefinitions-www.gu.edu.au/centre/icer.