227
ELEKTROFIZYOLOGIA
magnesów; bieguny te są klinowato zakończone polerowana powierzchnia C C, szerokości około 3 mm, i znajdują się w odległości jeden od drugiego także 3 mm. Pomiędzy temi powierzchniami elektromagnesów umieszcza się zapomoca dwóch osobnych odizolowanych kontaktów DD' mniej lub więcej napięty cieniutki drucik E, lub posrebrzaną nitkę kwarcową. Im niteczka jest cieńsza, tern przy równych warunkach, przyrząd jest czulszy. Ponieważ technika obecna pozwala wyrabiać tak kwarcowe, jakoteż platynowe nitki bardzo cienkie, dochodzące do rozmiarów grubości zaledwie 2 mikronów, więc przyrząd zaopatrzony w taką nitkę, przedstawia już nadzwyczajną czułość, pomimo znacznego oporu
Ryc. 74.
nitek. Nitki są tak cienkie, że ich okiem nieuzbrojonem wprost widzieć nie możemy, chyba przy bocznem silnem oświetleniu, a tembardziej nie możemy obserwować ich ruchów. Ażeby uwidocznić ruchy, Einthoven w środku armatury B-B' zrobił dwa otwory, w których umieszcza dwa mikroskopy G G'; w jednym otworze umieszcza soczewkę przedmiotową, która służy do oświetlenia nitki i ustawia ją tak, ażeby światło od lampy elektrycznej H zostało zogniskowane na nitce, w drugim zaś otworze z przeciwnej strony umieszcza zwykły mikroskop, bądź z okularem, bądź bez okularu, który w pewnej odległości np. w odległości 1 m. daje rzeczywisty powiększony obraz nitki. O* zywiście, że w ten sposób tyleż samo razy zostaje powiększony i każdy ruch nitki Powiększenie