Choroby lasu0051 jpeg

Korzeniowiec... i po surowcu!

grzybni. Przerastają one łyko i miazgę, a po odjęciu kory są widoczne jako delikatna, łatwo znikająca po potarciu palcem struktura grzybniowa.

Owocniki korzeniowca wyrastające zwykle ponad glebą są wieloletnie. Młode owocni-ki są małe i często trudne do odszukania, zwykle występują w spękaniach kory poniżej poziomu ścioły. Gdy są większe, są łatwiej dostrzegalne. Wyrastają resupinowato lub dachówkowato, są wąskie, odstające od pniaka na 1-2 cm. Górna strona owocnika jest brązowa, czasem czerwonawa, zaś brzeg owocnika oraz rurkowy hymenofor są białe (u starszych owocników - żólkniejące). Rurki hymenoforu, wewnątrz których tworzą się podstawki z zarodnikami, mają większe wymiary u owocników' patogenu z grupy „P” niż z grupy „S”. Owocniki występują zwykle pojedynczo, czasem po kilka obok siebie, często łączą się w nieregularne formy o szerokości do 15 i więcej cm. Często obrastają fragmenty kory, igły czy przerastają źdźbła trawy. Przez wiele lat wytwarzają olbrzymie ilości zarodników podstawkowych, zdolnych do zakażania korzeni i pniaków.

W uprawie drzewa zamierają bardzo szybko. Tworzące się ogniska chorobowe stają się trwałym zagrożeniem dla rosnących w sąsiedztwie drzew. Więźba sadzenia, przy horyzontalnym zwykle przebiegu systemów' korzeniowych drzew, ma istotne znaczenie dla tempa rozprzestrzeniania się choroby. Sprzyja to bowiem wczesnym kontaktom korzeni drzew porażonych z korzeniami drzew' zdrowych. Zjawiska takie, zwane infekcją wtórną, są główną formą rozwoju choroby w drzewostanie.

Pierwaze zamieranie drzew⁷ może nastąpić już po roku od zakażenia. Choroba szybko rozprzestrzenia się, doprowadzając w następnym roku do zamarcia dwóch kolejnych drzew w^r rzędzie. W trzecim roku choroby zamierają kolejne trzy drzewa na obrzeżu

Charakterystyczna grzybnia H. annosum pod korą pniaka