Bias (błąd systematyczny) występuje wówczas, gdy wyniki są .systematycznie zawyżone lub zaniżone w stosunku do wartości odniesienia. Bias taki mote oczywiście się zmieniać, na przykład w zależności od czasu, stężenia i rodzaju matrycy. Często trudno jest określić, czy ten efekt jest losowy czy systematyczny. Typowe źródła efektów systematycznych wymieniono poniżej [10]:
• Niestabilność próbki pomiędzy jej pobraniem a analizą.
| Niemożność oznaczenia wszystkich występujących form analitu.
1 Interferencje. Efekt tego typu może być wywołany oddziaływaniem ze strony innej substancji w matrycy. Błąd systematyczny może być również spowodowany innym nachyleniem krzywej wzorcowej roztworów wzorcowych, które nie odpowiada rzeczywistym próbkom.
| Wzorcowanie z błędem systematycznym. Potencjalnym źródłem poważnych błędów mogą być różne sposoby postępowania z próbkami i z wzorcami lub różne matryce próbki i wzorca. Innym potencjalnym źródłem błędu systematycznego może być oczywiście zanieczyszczenie materiałów użytych do przygotowania roztworów wzorcowych, a także niesłuszne założenie, że w określonym zakresie stężeń krzywa kalibracyjna jest linią prostą.
• Błąd systematyczny ślepej próby - jeżeli oznaczona wartość ślepej próby jest wyższa lub niższa od jej rzeczywistej wartości.
Prawdziwie losową zmienność pochodzącą z kilku źródeł można opisać za pomocą rozkładu normalnego. Spośród wielu czynników wpływających na wynik analityczny przypadkowe i niekontrolowane zmiany mogą powodować: małe różnice objętości dodawanych odczynników, różne czasy reakcji, różne zanieczyszczenie z wyposażenia laboratoryjnego i z otoczenia, niestabilność przyrządu, niepewność odczytów, zmienności temperatury, stosowanie różnych roztworów wzorcowych itp.
Tabela I. Przykład wewnętrznej kontroli jakości w laboratorium.
Wartości kontrolne roztworu cynku o stężeniu 60,0 fig.
64,5 |
EC6&3 |
61,1 |
59,7 |
57,4 |
56,2 |
58,4 |
58,2 |
63,0 |
59,5 |
56,0 |
59,4 |
60,2 |
62,9 |
60,5 |
60,8 |
61,5 |
58,5 |
58,9 |
60,5 |
61,2 |
Ip7;8 |
| 63,4 |
60,2 |
61,5 |
62,3 |
60,5 |
61,7 |
64,0 |
62,7 |
61,0 |
65,4 |
60,0 |
59,2 |
57,0 |
62,5 |
57,7 |
56,2 |
62.9 |
62,5 |
56,5 |
60,2 |
‘ 58,2 |
| 56,5 |
64,7 |
54,5 |
60,5 |
Uj |
61,6 |
60,8 |
58,7 |
.1 54,4 |
.62,2 |
59,0 |
60,3 |
60,8 |
59,5 |
60,0 |
61,8 |
63,8 |
Jeżeli próbkę analizuje się kilka razy, to nie uzyskuje się serii identycznych wyników. Wartości są mniej lub bardziej rozrzucone w pewnym zakresie. Wyniki są zmienne losowo i nie można przewidzieć ani kierunku, ani wielkości rozrzutu. W jaki sposób można opisać rozkład wyników i uzyskać miarę losowego rozrzutu? Wzrokowe oszacowanie wartości kontrolnych w Tabeli 1 nie pozwala wyraźnie dostrzec charakteru zmienności wyników pomiarów.
Znacznie lepsze poznanie rozrzutu wyników daje ich graficzna prezentacja. Na Rysunku 4 przedstawiono diagram kolumnowy (histogram), gdzie wyniki kontrolne pogrupowano według wartości stężenia. Każdą grupę przedstawia kolumna, której wysokość jest miarą liczby wyników w tej grupie.
Strona 5 z 46