P1100569

t ■€*■*■» 82 ty lyiku jk■Tuwim* tym

Spółka Jest zobligowana przez prawo do dostarczania informacji na rynek giełdowy min. na temat zdolności do kreowania zysków, pozycji na rynku i mażfj. woki realizacji orientacji strategicznej, w tym projektów inwestycyjnych. System informacji dla inwestorów stanowi zatem bazę do podejmowania trafnych decyzji inwestycyjnych w transakcjach kupna-sprzedaży akcji. Polityka inforormcyjno-ko-munikacyjna spółek może by<5 bardziej lub mniej otwarta wobec inwestorów i mieć duży wpływ na wizerunek spółki. Zależy to od potrzeb i gotowości spółek do ubiegania się lub pogłębiania zaufania do akcjonariuszy. Decyzja o wprowadzeniu akcji spółki do publicznego obrotu giełdowego może skutkować jej przejęciem przez strategicznego inwestora. Z tego powodu akcjonariusze, zwłaszcza większościowi, mają awersję do publikowania informacji o orientacji strategicznej spółki i jej warunkach finansowych.

W budowaniu skutecznych i efektywnych relacji inwestorskich można wyróżnić dwa etapy. W pierwszym etapie dominują elementy marketingowe (PR -pu-

bite irtoiont) nastawione na atrakcyjną prezentację spółki wśród inwestorów oraz otoczenia finansowego i niefinansowego zainteresowanego giełdą papierów wartościowych. W tej prezentacji chodzi o wskazanie ważnego miejsca danej spółki wśród innych spółek notowanych na giełdzie (j^cJ kapitalizacji, wielkości obrotów, tendencji wzrostu stóp zwrotu z akcji). W drugim etapie, niezależnie od publikowania obligatoryjnych informacji, spółki prezentują dodatkowe informacje do prospektów emisyjnych, wysyłają systematycznie pocztę do potencjalnych akcjonariuszy. opracowują reklamy wizerunkowe i strony internetowe, organizują spotkania dla analityków finansowych i inwestorów instytucjonalnych. Celem tego postępowania jest wzrost zainteresowania daną spółką przez inwestorów, którzy są ważnym środowiskiem opiniotwórczym. Spółki informują nie tylko o już zrealizowanych i planowanych projektach inwestycyjnych, lecz także akcentują swoje preferencje społeczno-ekologiczne. Ogłaszane preferencje mają zwiększyć sympatię oraz zaufanie inwestorów i innych uczestników relacji inwestorskich do zarządu i rady nadzorczej spółki.

Wobec powyższego wśród najistotniejszych funkcji relacji inwestorskich na rynkach kapitałowych należy wymienić:

•    funkcję wsparcia właścicieli i zarządów spółek w wyborach inwestorów (stratę-gicznych. większościowych) i zachęcaniu inwestorów do alokacji kapitału przez kupowanie akcji;

•    funkcję pozyskiwania zaufania inwestorów i budowy poparcia rynku, głównie w dłuższym okresie;

•    funkcję informacyjno-komunikacyjną w zakresie wymiany informacji, głównie o spółce i jej otoczeniu oraz sprawności a efektywności porozumiewania się między uczestnikami relacji inwestorskich.

3.5.2. Relacje inwestorskie a wartość godziwa akcji

W ramach kreowania relacji inwestorskich zarządy spółek \ menedżerowie średniego szczebla obserwują kształtowanie się cen akcji na rynku i odnoszą wrażenie. że dla inwestorów cele krótkookresowe są ważniejsze niż długookresowe.

Stąd powstaje wśród nich opinia, że inwestorzy nic mogą łub nie chcą zrozumieć strategii zarządów spółek. Z kolei sami inwestorzy twierdzą, że zarządy w zbyt małym stopniu uwzględniają potrzeby inwestorów.

Z punktu widzenia relacji inwestorskich (podejście ekonomiczne i marketingowe) oraz zarządzania opartego na wartości dużą rangę ma zewnętrzny i wewnętrzny przepływ informacji. Inwestorzy (zwłaszcza większościowi, instytucjonalni) są zainteresowani nic tylko krótkookresowymi korzyściami (wzrost ceny akcji i dywidend), lecz także oczekują korzyści z długookresowego rozwoju spółki. Wobec tego dla inwestorów dążących do oceny rzeczywistych (realnych) korzyści z dokonanych inwestycji pomocna może być znajomość i ustalenie wartości godziwej akcji znanej na święcie. Pojęcie wartości godziwej (ang.fair valne,fair — godziwy, sprawiedliwy, rzetelny) zostało wprowadzone do polskich przepisów dopiero w znowelizowanej ustawie o rachunkowości w 2001 r. (wcześniej wartość tę zdefiniowano w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości — MSR).

Ogólna wartość godziwa to kwota, za jaką dany składnik aktywów mógłby być wymieniony, a zobowiązanie uregulowane, na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami 18]. Dana wartość może być uznana za godziwą, jeśli jest ustalana na bazie transakcji dokonywanej:

•    na warunkach rynkowych (w tym także transakcji hipotetycznych, gdy nie występuje transakcja faktyczna):

•    między zainteresowanymi stronami, tzn. wówczas, gdy obie strony (sprzedająca i kupująca) chcą dokonać transakcji i żadna ze stron nie jest w sytuacji przymusowej;

•    między dobrze poinformowanymi stronami, tzn. obie strony transakcji mają wystarczającą wiedzę, która umożliwia im pełną ocenę wartości przedmiotu transakcji; ponadto żadna ze stron transakcji nie posiada informacji poufnych stawiających ją w uprzywilejowanej pozycji;

•    między niepowiązanymi stronami; według ustawy jednostki powiązane to jednostka dominująca, znaczący inwestor i jednostki od niej zależne, współzależne lub z nimi stowarzyszone; dyskusyjne jest czy w pojęciu wartości godziwej niezbędny jest warunek dokonywania transakcji między niepowiązanymi ze sobą stronami; fundamentem ustalania wartości godziwej jest to. że występuje ona w warunkach rynkowych [1].

W myśl idei wartości godziwej jest ważne, aby inwestorzy mogli wycenić spółkę w sposób odzwierciedlający jej prawdziwą (rzeczywistą) wartość.