46 A)(imini %
(Profircłnij malował także owoce i kwiaty; i to tak /nak
i tak podobne do natury. że wprawiał wszystkich (widzów | w najiy^ ^
d/m; nieuiełe jest w Mediolanie domów, na któiyrh ścianach nie
obrazy jego pcd/la [7 wyobrażeniem martwej natury]. U podobanie . . . ... . ., . ,QH
obrazem) przejawiali także przełwwający pr/ej<< 1
po powrocie do Madrytu ofiarowywali nabyte [podczas nwgt <kmania h Lombardii] obrazy kremlowi. Oto dlaczego w zbiorach krcSl^yM pando* h znajduje mc tyle obrazów (martwych natur] mediolańskich, ul
Ale to. co i rmi razem bulwersuje historyk; sztuki, to fakt, że 7^
7 martwych natur Procacciniego nie zachowała s-.
Podobne uwagi dotyczą malarz}'* martwych natur innych środowi artwo /mch: Florencji i Rzymu. Pewnym odstę; wera od tej reguły łJ Man zachowania martwych natur w środowisku mediolańskim (Fede(Lf zia> Najuc/cśnicjsze, udokumentowane martwe natury florenckie tok f Awy Jacopa Ligozzieg© (z ok. 1580), eksponowane w Trybunie medtr, ? skiej i opisane przez autora inwentarza / roku 15F ‘ ’ oraz OwoceJanaSt I dana z około 1570 malowane dla rodziny florenckiej Salviatich,6. ZadrJ z och martwych natur nie zachowała się. Podobna uwaga dotyczyć obrazów mińskiego malarza Tommaso Saliniego (zm. 1625), któryby sławę 1 majątek jako malarz martwych natur o tematyce kwiatowej47. SafcJ jest także .malarzem bez obrazów”, i to pomimo odkrycia inwentarzajai pracowni, z którego wynika niedwuznacznie, że specjalizował się w próbki mańce martwej natury4*.
Sytuacja martwej natury włoskiej jest paradoksalna: istnieją dokumółl i pr/epadh natomiast obrazy; względnie nie udało się ich dotychczas zide;J
: t Muhasia. Frlsma pittricc (1678), t. 1, ed. Bologna 1841, s. 220: „Fece altresifcl c fiori in rcrelłrnza - pisze autor Feisina Pitirice — e cosi al naturale li ritrasse, che imać I ń<sene* tutti, poche funmo quelle case in Milano che di cjualche pezzo adornar nofti I vnłrtserr> le priv.ue mura; Io stesso procurando i govematori pro tempore, portandołi& t eon loro nel rilomo in Madrite, e regalandone Sua Maesta, ne’Quadri Rcali della^J anthoggi molii si vcdono, sicome infinili quadri figurati degli altri due molto accettier I mali in quelła cortc*.
■' Por. Z. Wa/biński. ml't Ars Natura, Ul Natura Ars**. Studium z problematyki medycki kolduyonentuta drogiej połowy Al7 udeku, Toruń 2000, s. 210—221.
**’ Ibidem, s. 76.
* G. Baglione, /✓ vite depUlon, seultori ed architelii, Roma 1649, s. 287-288. Zachowk*! natomiast wszystkie marnu* natury malowane współcześnie przez Jana Brueghla St.dbbg dniała Fnderyka Boromeusza; por. S. Bedoni, fan Brueghel in Italia e il collezum\sm^ I Seicento, Firrnze-Miiano 1983.
** Por. D. Pagazzano, Documenti per Tommaso Sali ni, Paragone, 571-573, 1997; s. ISHpI Nb. połowa /. cytowanego tam inwentarza stanowi martwe natury o różnym stopałD*l
awansowania.
tynkować. Ale dokumenty te świadczą niezbicie o istnieniu włoskiej, autonomicznej martwej natury.
Wróćmy Jeszcze na moment do czasów, w których żył i działał bolort-ski malarz \ntonio da Crevalcore. Jedynymi zachowanymi śladami świad-czą< Miii pochlebnie o pozycji martwej natury w Emilii (Bolonia) i Veneto (Padw.<, Wenecja) są rozbudowane elementy martwej natury we współczesnych • .'u .»/ach o tematyce religijnej. Zjawisko to ilustrują dzieła osiadłego w Padw f dalmatyrtczyka Giorgia di Tommaso Schiavone oraz wenecjanina Carl x ( .1 ivellego.
■ Miny Schiavona i Crivellego ..obłożone” są wielkimi owocami, jarzy1 • J bądź kwiatami1 (ił. 12).
II. 12. Carlo Crhelli. Madonna z Ihiaiątkiem z elementami martwej natury, ok. 1470. Acradt* mia Carrara, Bergamo, fot., wg: Z. Wa/biriski. Malanhuo Quattmcentm il. 92
Np. Madonna z dzieciątkiem Carla Crivellcgp (ok. 1470) z Accadcmia Garrąra w Berga mo; por. Z. Wa/biński, Malarstwo Qtmttroccnta, Warszawa 1989, s. 156.