29285 IMGy66

[ malowanie, kolorowanie itp.). Dyspraksja w zakresie motoryki dużej ma wpływ na rozwój większości czynności ruchowych, takich jak: umiejętność gry w piłkę, skakanie, przeskakiwanie czy inne gry i zabawy sportowe. Dzieci z tym typem dyspraksji są „niezgrabne”, co zwykle drażni rówieśników i staje się wkrótce przyczyną obniżenia samooceny. Dyspraksja w zakresie dużej motoryki, nie wpływając bezpośrednio na problemy z czytaniem, powoduje jednak kształtowanie się niekorzystnych postaw, brak zaufania do swoich możliwości. W opisie stanu dziecka pojawiają się dane o deficytach.

ZABURZENIA SENSORYCZNE obejmują deficyty w zakresie dotyku, propriocepcji, kinestezji, funkcji przedsionkowych, percepcji słuchowej i wzrokowej oraz orientacji przestrzennej. Niepewność grawitacyjna i nietolerancja pewnych typów ruchu zwykle nie nie muszą iść w parze z uczeniem się szkolnym, lecz mają wpływ na rozwój emocjonalny i zachowanie dziecka.

Integracja systemu przedsionkowego określana jest na podstawie obserwacji dotyczących utrzymania równowagi z zamkniętymi oczami, reakcji równoważnych, integracji odruchów oraz reakcji na ruch do góry, na dół, na boki i ruch obrotowy (rotacyjny). Deficyty w zakresie układu przedsionkowego pozytywnie korelują z zaburzeniami percepcji słuchowej, wzrokowej i mają wpływ na rozwój zdolności językowych oraz naukę czytania.

Kilkanaście badań, przeprowadzonych przez dr Ayres i innych naukowców, wykazało pozytywny wpływ terapii integracji sensorycznej na poprawę umiejętności czytania w porównaniu z grupą kontrolną, u której nie stosowano tej terapii. Badania te potwierdziły również, że terapia SI poprawia procesy sensoryczne dokonujące się w obrębie naszych układów zmysłów. Łączy poprawę w zakresie funkcjonowania podstawowych układów zmysłowych (dotykowego, proprioceptywnego i przedsionkowego) z poprawą funkcjonowania układu wzroku i słuchu, wpływając w ten sposób na pracę całego układu nerwowego.

TERAPIA: terapia SI może być zalecana tylko po szczegółowych badaniach i wykryciu swoistych dla integracji sensorycznej deficytów. Możliwymi celami tej terapii mogą być: poprawa integracji odruchów, reakcji równoważnych, praksji, poprawa motoryki dużej i małej oraz regulacji napięcia mięśniowego. Powinna również wpływać na poprawę funkcjonowania układów zmysłowych celem lepszego przetwarzania odbieranych bodźców i właściwej do nich adaptacji. Terapia może podnieść poziom

93