wMMft n* Mit towton*, r,-T#?ł mwtotoł* TrMte tu
i.ł#T<\-jfn*vt, ptt^nt „|>m4i
wnwl ti*4#|tr (MMv 4| tv to pMftonv jctototoi^ tOtoftou n.sinfłFłi^-rh fc-aią#
MU# itFU
Mg$&. to itoto to #: toriMto $ totoMto ■■
tran# ***** kspksM *> pnwt *MprtlBdi stoscw ngdM0~4lMMMMkJ£! KWSMÓt fMfttmy spww*
r,ry i atMk Masy podiyhmq* KatdtMl 7.
■ andtataMM pdtMlrf M dwu- łr-HUs
mam mmm) I te, kMn nuaym się mtm bąM InfliB IpnywuiM MMMd Msw ptśnebć im: mówione bądź ópi*. wW* «rai pramditMf do wykonania wapOłwatę*
jjyth czciach prwnwn. We wczesnym W ważnych momentów ceremonialnych
5 > fj* wfCMt <Mmw (laizpstJ,
2 ?•(«« adp»*widł m |nUmmik Puiim Świętego (Graduał i (rada*), 1- )iWW etwmiwi i przygotow aui DnW (Offkrtorium),
4i podtta* Wld(W Komunii dwiętq (Cmwr«w*). f*(*y»n*r>» pstaątkiswo Wmm psalmy w całości, ale to, co zostało * ptiałi śnadnma m isjwb iw przekracza często 1 łub 2 wersów Owa r«duiu«a ynł wrmkwir, zmian w ceremoniach skrócenie samego wejścia tipwwf-dw#. prunwp ofiarnych raczej .muzyczne” niż .tekstowe” oprą cmywtow Gnśuki i tnwiut oraz zaniknięcie systematycznego przystępowania anpUudi obecnych do Komunii Świętej.
Podczas łotnihi, Gradu*łu, Offertonum i Comtnunio psalm był pierwotni* rmyUmmtf w eakdd wraz a refrenem po każdym wenie lub parsa wanto* Istota muzyczna tych refrenów (antyfona i responsorium) omówiona będzie maco ptuę Pod względem tekstowym składają się ana aibo t werw wyjętego a psalmu (np lntmit i Graduał Wielkanocny: H>'turnfSt i /Iw dwa), alb* z krótkiego tekstu pochodzącego z innej księgi bibłynej frtp Introii na Boże Narodzenie Pućr ncitu/t est z Księgi Iząjmtza łub Intn/it na Wniebowstąpienie Vtrt Oalilaei t Dziejów Apostolskich) W swojej średniowiecznej postaci psalmy te zostały zredukowane częstej do pojedynczego wersu na lntmit i Graduał lub też zaniknęły.
ył t«k to ttuało miejsce w w^kmśd przypadków w Offtrtorium i Com .y-.ursui - idi ftowną charakterystykę stanowił refren. Tractus, dla odmiany. to psalm śpiewany bet refrenu — t*w. psalmodia prosta.
W Ofrcjum psalmy u trzymały swój prymat nawet w średniowieczu. Grupę pwilmów .spwwano na rozpoczęcie k#zdęi £ Godzin i na rozpoczęcie każdej tse** ‘nokturnu.» MaUttinuni, Dobór tych psalmów jest odzwierciedleniem dwóch tradycji obecnych we wczesnym Kościele, (była juz o nich mowa •dtonuj): memonastyczne wykorzystanie zwyczajowego, dobrze znanego wyboru psalmów -• odpowiedniego dla czasu i dnia, śpiewanego w ustałem sposób; monastyczna praktyka, polegająca na śpiewaniu psałterza od początku do końca w porządku numerycznym bez względu na tematy-ke\2asada monastyczijjrustalona w VI wieku rozpowszechniła się w średniowieczu. a cały psałterz recytowano na przestrzeni jednego tygodnia. Niemniej, nawet tu można dostrzec pozostałości starszej praktyki, polegającej na recytowaniu ustalonej grupy psalmów (praktyka wywodząca się z wczesnego Oficjum diecezjalnego). Świadczą o tym cykle psalmodii, .•kodyfikowane przez średniowieczne zwyczaje diecezjalne i monastyczne. Z każdym z nich zapoznaje Aneks 2.
Pewne psalmy były stałe w każdym dniu, zarówno w zwyczaju diecezjalnym jak i monastycznym. Małułinum przewidywało we wstępnej części Psalm 94. Laudes miały także grupę niezmiennych psalmów (66, 148-150). Psalm 62, recytowany codziennie w ramach diecezjalnego cursus, w cyklu monastycznym śpiewany był w niedzielę. Recytowany codziennie w cyklu monastycznym Psalm 50, w cyklu diecezjalnym występował w dni powszednie. Dla Komplety przewidziane były niezmiennie Psalmy 4, 90 i 133, chociaż zwyczaj diecezjalny włączał jeszcze pierwszą część Psalmu 30. Cykl diecezjalny miał także ustalony model codzienny dla tzw. godzin mniejszych, tj. Prymy, Tercji, Seksty i Nony (model ten znajduje częściowe odbicie w cyklu monastycznym). Uszeregowanie numeryczne psalmów jest najbardziej czytelne w Matutinum i Nieszporach; ogólnie mówiąc Psalmy 1 108 kształtują cursus w Matutinum, natomiast Psalmy 109-150 - w Nieszporach tz możliwością użycia w każdym
przypadku podczas innych Godzin fragmentów psalmów).
W średniowieczu pojawiła się^oddziclna selekcja psalmów przewidzianych na szczególne dni świąteczne (Ten nowy dobór zastąpi! przyjęty cykl tygodniowy w Matutinum i Nieszporach. Do końca średniowiecza to rozdzielenie całkowicie zniekształcało zasadę cotygodniowej recytacji psał-
89