59144 ScannedImage 81

160

ąimi pogardzał, a raz i drugi upomniany nie poprawi się, niech wie, że będzie poddany przewidzianej karze klasztornej. Jedli jego wiek na to pozwala, ma otrzymać chłostę.

f# Uprawnienia biskupów wobec wspólnot zakonnych

jSobór c halce doński z 451 r»_/S. Włodarski, dz. cyt., s. 134 nn./

Pańskiego. Biskup

klasztory

kan. 4. Szacunek należy się tym, co pMTOdz^^żyęJLę.^prawdziwie zakonne. Sobór jednak postanawia, by dla tych, co życie zakonne traktują"*'' “tylko jako pretekst, czynią zamieszanie w Kościele i w państwie', wędrują sobie z jednego miejsca na drugie i chcą dla siebie tylko budować klasztory. • • Postanawia się, by mnisi kraju i_jni&sta^~s?.uchali sv/ego bis-Klipft, "iiłgwFi11 -pokój- j- zajmowali się .tylko doskonałością i modlitwą w rU ft [j fi^{n a nh}-    ^

Loczesnymi i nie opuszczali ^^cMclaWforÓtf, cTTybąie

ładnie.

kan. 8. Duchowni z domów dla/ ubogich, z klasztorów i kaplic mają P&dłfcgać: JurynSykc^T^bl^skupa miasta, w którym mieszkają, a nie zachowywać się wyniośle i krnąbrnie wobec swego biskupa. Tych, co się ośmielą w jakikolwiek sposób przekroczyć niniejsze rozporządzenie i nie podporządkują się swemu biskupowi, należy ukarać kanonicznie, o ile są duchownymi, jeśli są mnichami lub laikami - należy ekskomunikować.

kan. 24. Klasztory raz przez biskupa poświęcone mają na zawsze pozostać klasztorami, a dobra ich należy im pozostawić. Zatem klasztory nie powinny nigdy stawać się laickimi domostwami, a~Tctoko 1 wiek by się zgodził, aby się takimi stały, winien być kanonicznie ukarany.

2. Kult

f ** -Bierzmowanie

List papieża Innocentego I do Decencjusza biskupa Gubbio z 416 r. - Breriarium fidei, s. 457.

Jasną jest rzeczą, że gdy chodzi-o b^rzp^y/ani^dzieci, nie wojno tego czynić nikomu poza biskupem. Kapłani bowiem, chociaż posiadają niższe uprawnienia kapłaństwa, nie cieszą się jednak pełnią arcykapłaństwa.

To arcykapłaństwo posiadają sami biskupi, by albo utwierdzić bierzmowa-niem, albo przekazywać Ducha świętego. Świadczy o tym nie tylko zwyczaj kościelny, lecz także wypowiedź Dziejów Apostolskich podająca, że Piotr i Jan zostali posłani, aby już ochrzczonym udzielić Ducha Świętego* K^-łanom zaś. którzy chrzczą czy to w obecności biskupa, czy też pod jego nieobecność, wolno ochrzczonych nąjp^ągczać krzyżmenr, 1&&£_ Jakim, które zostało poświęcone przez biskupa* Nie wolno Jm jednak .tymże krzyżmeo znaczyć czoła* Jak przy* bierzmowaniu, co przysługuje samym biskupom, kiedy przekazują Ducha Świętego.    ~ ---~    ~

b. Namaszczenie chorych

List - jak wyżej - z 416 r. - Breviarium fidei, s. 549 n.

Ponieważ o tym, jak o innych rzeczach, chciała się Wasza Miłość poradzić, wspomniał syn mój, diakon Celestyn, w liście swoim, że Wasza miłość przytoczyła to, co znajdujemy w liście św. Jakuba Apostoła: IJeś-chorujje ktoś wśród was, niech wezwie kapłanów Kościoła; a oni niech się^jporaodlą nad nim, namaszczając go olejem w imię. Pańskie. Modlitwa płynąca z wiary wybawi chorego i ulży mu Pan. A jeśli chory popełnił grzechy, Pan mu je odpuści".

Nie ma wątpliwości, że trzeba to przyjąć i rozumieć o chorujących wiernych, którzy mogą być namaszczeni olejem świętym namaszczenia, przygotowanym przez biskupa. Nie tylko kapłanom, lecz j^jsszystkim..chrzęści-jarvo©,wolno go używać do namaszczenia w potrzebie własnej lub swoich _Y bli8_kich. Zbytecznie zresztą - jak sądzimy - dodano, iż powątpiewa się o władzy biskupa w tym, co niewątpliwie v/olno kapłanom. Dlatego powiedziano o kapłanach, ponieważ biskupom przeszkadzają inne zajęcia i nie mogą oni udawać się do wszystkich chorych. Zresztą jeśli biskup ma możliwość albo sądzi, że ktoś zasługuje na to, by go sam odwiedził, wówczas może bez wahania i błogosławić i udzielić namaszczenia olejem świętym, ponieważ jest on tym, kto poświęca olej namaszczenia. Nie można nim namaszczać pokutujących, bo mamy do czynienia z sakramentem. Jeśli bor/iem komuś odmawia się innych sakramentów, jakżeż można mu udzielać jednego z sakramentów.

c. Ceremoniał święcenia biskupów, kapłanów 1 diakonów

Statuta Eccle3iae Antiąua - Breviarium fidei, s. 563.

/To zbiór 102 kanonów dyscyplinarnych ułożony w V w. według decyzji synodów w Galii./

Kan. 90(2). Kiedy święci się biskupa, niech dwóch biskupów weźmie