220 221 (5)

Z podanego wykresu widzimy, że nie należy matematycznie obliczać dawki prądu wyłącznie w stosunku do wielkości powierzchni elektrody. Gdy wielkość elektrody wynosi 300—500 cm'-, ograniczamy natężenie prądu do 25—28 mA, aby nie przekroczyć maksymalnej tolerancji skóry

25

li

I

I 10 ?

5

1
Ti

m 200 .w

Pd* 1‘itkfmć * r.m³

m

Ryc. 114. Zależność pomiędzy wielkością powierzchni elektrod a dawką natężenia prądu galwanicznego w jonizacji (wg Molitora i Fernan-deza, schemat z Kovacsa)

na działanie prądu i jonów. Powyższe dawki opracowano uwzględniając czas zabiegu 30-minutowy. W jonizacji narządów wrażliwych (oko, mózg) nie przekraczamy ogólnej dawki 2—3 mA (na obie gałki oczne). W obrębie czaszki i szyi (jonizacja twarzy, okolicy potylicy, gruczołu tarczowego) maksymalne natężenie prądu wynosi 6 mA.

Wprowadzając jony leków silnie działających (np. histaminy, acetylocholiny, nowokainy) stosujemy słabe dawki natężenia prądu, a czas zabiegu uzależniamy od występującego odczynu.

O ilości wprowadzonych jonów decyduje wielkość powierzchni zabiegowej pod elektrodą czynną, ilość roztworu i jego stężenie, dawka czasu, wartość natężenia prądu i specyficzne właściwości jonów.

Pcniżej podano zestawienie danych dotyczących roztworów i jonów stosowanych w jonizacjach.

ROZTWORY LEKÓW STOSOWANYCH W JONIZACJI

Roztwory leków stosowane w jonizacji są przeważnie bezbarwne i przezroczyste. Dlatego na każdej flaszce powinna być nalepka z oznaczoną nazwą leku i jego stężeniem. Stosujemy roztwory o małej koncentracji, ponieważ wówczas przewodzenie prądu jest lepsze i wyższy stopień dysocjacji leku.

Do odmierzania każdego rodzaju roztworu leku przygotować należy osobną miarkę laboratoryjną. Przed wysyceniem podkładu należy lekko ogrzać roztwór lub też podkład rozgrzać w gorącej wodzie destylowanej, wycisnąć go silnie i rozprowadzić lek. Roztwory mogą być przygotowane w silniejszym stężeniu i można je rozcieńczać bezpośrednio przed zabiegiem w ogrzanej wodzie destylowanej. Nie ogrzewamy roztworów histaminy, acetylocholiny i antybiotyków. Przechowywać roztwory należy w chłodnym miejscu i w ciemnym szkle. Flaszki, miarki i kuwety powinny być chemicznie czyste i często wyjaławiane przez gotowanie.

Zestawienie roztworów i jonów stosowanych w jonizacjach

y^v'- ł\ v—-

Rodzaj leku	Jon wprowadzany	Wartość elekrycz-na jonu	Biegun wprowa dzający	Stężenie roztworu
Kalium jodatum (KJ)	J	(-)	katoda	1—2%
Natrium salicylicum	c7h5o3	(-1	katoda	1—2%
(NaC7H503)				1%
Calcium chloralum (CaClo)	Ca	( + )	anoda
2incum sulluricum (ZnSOd	Zn	(+)	anoda	0,5— 1%
Magnesium suliuricum (MgSO.|)	Mg	( + )	anoda	1%
Cuprum sulluricum (CuSOd	Cu	(+)	anoda	l°/o
Histaminum hydiochloricum	histamina	( + )	anoda	0,1%
Mecholyl (acetylo-beta-metylocbolina)	acetylo cholina	(+1	anoda	0,5—1%
Novocainum hydrochloricum	nowokaina	(+)	anoda	0,5—1%
Sullathiasolum —• (sól sodowa	sulfatiazol	(-)	katoda	0,8%
sulfatiazolu)
Penicillinum (sól sodowa penicyliny)	penicylina	(-)	katoda	1.000— 5.000 j. w 1 ml (sól fizjol.)
Streptomycinum (siarczan streptomycyny)	strepto mycyna	( + )	anoda	1—2 mg w 1 ml HaO
A'eomycinum sulluricum (siarczan neomycyny)	neomycy na	( + )	anoda	1—5 mg w 1 ml H20
OxytetracycIinum hydrochloricum	oxyterra- cyna	( + )	anoda	1—2 mg w 1 ml HoO
Hialuronidaza	hialuro nidaza	(+)	anoda	1—2 j. w 1 ml buforu
Witamina B7	Br	(+)	anoda	1—5 mg w 1 ml H20
Ultracorten-H	kortyzon	( + )	anoda	! mg w 1 ml
f^5 Yl c( wło-^		+	kcJoda	HoO

Gdy odmierzamy strzykawką roztwory antybiotyków, należy ją wyjaławiać codziennie i używać wyłącznie do danego rodzaju leku.

a. Przygotowanie roztworów soli wapnia, jodu i salicylu. Roztwór 1% soli wapniowej, jodowej lub salicylowej otrzymujemy rozpuszczając 10 g leku w 1 litrze (1000 ml) wody destylowanej ogrzanej. Jeśli lek przygotowuje apteka, podajemy w zapotrzebowaniu:

Rp. Solułio    Kalii jodati    1%—1000    ml;

Rp. Solulio    Calcii chlorati    l°/o—1000    ml;

Rp. Solutio    Natrii salicylici    1%—1000    ml;

Możemy również zapotrzebować z apteki roztwory 10°/o, a rozcieńczać je ogrzaną wodą destylowaną do potrzebnego stężenia w ilości potrzebnej do wykonania zabiegów w danym dniu. Silniejsze stężenia roztworów nie powinny się znajdować w gabinecie

zabiegowym na stole podręcznym.

221