222 (74)

222

teodolit, aż oś celowa trafi w punkt celowania 2. Po sprawdzeniu tyczenia zaznaczamy na stropie punkt wskazany przez oś pionu optycznego teodolitu. Będzie to punkt Sj leżący w linii pionu punktu So obranego na poziomie zerowym, jako bazy tyczenia osi montażowych.

6.7. Tyczenie wskaźników konstrukcyjnych na kolejnych kondygnacjach

Tyczenie wskaźników konstrukcyjnych na danej kondygnacji rozpoczyna się po położeniu stropu na całej kondygnacji lub jej części przy długich budynkach, zwanej działką montażową. Zależnie od rodzaju założonej na poziomie zerowym osnowy budowlano-montażowej, kształtu budowli i technologii jej wznoszenia oraz warunków pomiarów geodezyjnych na placu budowy stosuje się różne metody tyczenia wskaźników konstrukcyjnych, a mianowicie:

■    metodę stałej prostej,

■    metodę rzutowania,

■    metodę pionowania (przenoszenia pionu),

a metodę wcięć oraz kombinacje wymienionych metod.

W każdej z tych metod w zasadzie tyczy się na stropach tylko wskaźniki konstrukcyjne ścian lub słupów zewnętrznych budynku. Wskaźniki te sprawdza się przez pomiar liniowy na stropie za pomocą taśmy, wyznaczając jednocześnie osie pozostałych ścian nośnych lub słupów. Wszystkie wyniki pomiarów kontrolnych zapisuje się na szkicu, a jeżeli odchyłki od projektowanego rozstawu osi są większe niż dopuszczają przepisy techniczne, pomiar przenoszenia osi ścian zewnętrznych należy powtórzyć.

6.7.1. Tyczenie wskaźników konstrukcyjnych metodą stałej prostej

Wyznaczenie wskaźników na stropach wykonuje się w odniesieniu do pionowej płaszczyzny przechodzącej przez punkty bazy tyczenia, realizowanej przez oś celową teodolitu (rys. 6.32).

Zadanie polega na odmierzaniu na poziomie zerowym stałej odległości od płaszczyzny kolimacyjnej teodolitu za pomocą specjalnej łaty układanej na stropie danej kondygnacji i wysuwanej poza skraj stropu.

Pomiar przeprowadza się w ten sposób, że w jednym z punktów stałej prostej ustawiamy teodolit, a w drugim tarczę celowniczą. Po zorientowaniu osi celowej lunety wzdłuż bazy tyczenia sprawdzamy stałość położenia punktów bazy przez pomiar odległości d od wskaźników wyjściowych zaznaczonych na ścianach piwnic. Następnie kierujemy oś celową na łatę ułożoną na stropie prostopadle do