232 (56)

232

■    dokładność wyznaczenia (oznaczenia) na poziomie zerowym przenoszonych punktów lub linii,

■    dokładność centrowania instrumentu na stanowisku,

m dokładność pionowego ustawienia osi celowej według wskazań libel oraz kompensatora; przed każdym odczytem na podziałce należy doprowadzić libelę do poziomu,

■    odczytywanie podziałek przy celowaniu z góry do stropu piwnicznego podczas pionowania wiązanego lub pionowania w dół,

■    oznaczenie na tarczy odczytowej przerzutowanego do góry punktu,

■    wprowadzenie podziałek w oś pionownika na poziomie lyczonym,

■    dokładność oznaczenia na stropie przebiegu linii pionu lub śladów płasz-czyzn pionowych prostokąta podstawowego.

Analizując podane czynności, stwierdzamy, że błąd przerzutowania punktu na wysokości H = 30 m pionownikiem o 10-krotnym powiększeniu lunety nie przekroczy ±3 mm. Dla pionownika o 30-krotnym powiększeniu (PZL Zeissa) i spoziomowaniu instrumentu za pomocą libeli rurkowej przeniesienie odcinka (bazy tyczenia, rozstawu osi) na wysokość 100 m wykonamy z błędem granicznym ±3 mm.

6.8. Pomki

Na każdym pozie strzennego ustawienia dowolnej kondygnacji deskowania przy moof zależą od rodzaju buda Do pionowego usj godną, a jednocześnie <j na tym, że ustawiamy J tak, aby można było c4

Rys. 6.42. Tyczenie boków prostokąta podstawowego pionownikiem mechanicznym: a) usytuowanie pionownika na ścianie budynku, b) zasada wyznaczania osi na stropie kondygnacji roboczej, c) wspornik mocowany do ściany kondygnacji już zrealizowanej

Rys. 6.43. Pionowe i

Przy dużych różnicach wysokości zastosowanie pionowania wiązanego z użyciem dokładnego pionownika zenitalno-nadirowego (OL Kem) pozwala na przeniesienie bazy tyczenia z dokładnością w granicach ±4-5 mm (błąd graniczny) nawet dla budynków o wysokości przekraczającej 100 m.

Po poziomym ustawi] celowniczych lunet na oi Następnie pochylamy ha