241 2

241 2



241


<5.8. Równania algebraiczne

I    przykład można m. in. interpretować tak. że nasze intuicyjne pojęcie „dobrc-

E^^welenia** pierwiastków nic jest wystarczające. Jeśli współczy nniki a, są dane z pełną S 'wadno$cią maszynową (w postaci zmiennopozycyjnej), to błąd obliczonej wartości \ ni0^e być tak duży, jak £=X|(2i i łK-P^M Oóu (zob. § 2.4.1). Z drugiej strony, ? ^ waiiości p(x) jest rówr.y c, to błąd względny pierwiastka mcźe być tak duży, jak Dlatego wskaźnik uwarunkowania pierwiastka równania danego w postaci

jest równy (jc&i pominąć czynnik 1.06)

Y |(2j +1) aa. i a*| X |(2» + D ae _ (a‘

Wobec tego dla przytoczonego wyżej wielomianu jest

C= 1.35- 101J, gdy «= 14.

Jeśli pierwiastkami są liczby    (/■» !, 2.....20), to wskaźnik uwarunkowania

dła każdego z nich jest mniejszy niż 3.83-10*. Dlatego ostatnie równanie sprawia mniej kłopotów' niż poprzednie, chociaż pierwiastki wydrją się lepiej rozdzielone właSnie we wcześniejszym przypadku. Pozorny paradoks wyjaśnia się tak, że rozdzielenie pierwiastków należy rozumieć jako rozdzielenie względne. Dła grupy k pierwiastków rzeczywistych *? <3j <... <«* miarą rozdzielenie może być iloczyn


»- n

t=i

jedi s jest małe, to pierwiastki z tej grupy nie są dobrze rozdzielone. Dla «, = / (»= 1. 2,... ■*** 20) jest j=8.210-18, natomiast dla <xt2ł-21 (/=!, 2: .... 20) jest j=1 (nałeży to sprawdzić!), co świadczy o rzeczywiście dobrym rozdzieleniu pierwiastków' w' tym przypadku.

Przykład 6.8.2 podał Wiłkinson [68]. Jego książka zawiera dogłębną analizę zadań numerycznego wyznaczania pierwiastków rówmań algebraicznych. Aby te pierwiastki wyzna-C2>ć z żądaną dokładnością trze Ki często używać podwójnej precyzji. Jeśli współczynniki Wielomianu p(z)me są pierwotnymi danymi, to częsio lepiej umknąć ich obliczania. Ważnym Preykładem takiej sytuacji jest wyznaczanie wartości własnych macierzy; te wartości są °ywiśc:e zerami pewnego wielomianu charakterystycznego (zob. także przykład 2.4.5).

Prłykiad 6.8.3. Należy obliczyć największy dodatni pierwiastek równania (x-f2)(x3-l)6 = 3-iCrV\

^ maszynie z arytmetyką zmiennopozycyjną i siedmioma cyframi ułamkowymi w manty-

nuoieryccae


U ^'ody


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Przykład można podać, by wykazać, że jakaś własność nie zachodzi. Powiedzmy, liczba l+2i nie jest w
wodne0009 zależności UHV Opis rubryk w tablicy należy interpretować tak, że dla ustalonego stosunku
50 (241) 94 The Viking Age in Denmark Figurę 26 Part of thc city of Lund (Skinę) at the beginning of
72715 S6303032 434 HYDRAULIKA TECHNICZNA. PRZYKŁADY OBLICZEŃ Równania algebraiczne zapisane dla ukła
7 Wykład 1 CeNkt 1 + CeNkt Stąd *(*) = N- Stałą C można wyliczyć z równania x(0) = Nj^. Przykład 5
241 Rys. 3.37. Przykłady kształtowania węzłów kratowych wiązarów dachowych: a) węzeł wiązara
240 241 240 13. Przykłady obliczeniowe Tablica 13.5. Obliczenie irrat ciepła na poszczególnych odcin
y K>c. 11.2. Przykładów* rod/in* krzywych rozwią&ima równania (II 18) - każdej krzywej odpowi
Na podstawie przytoczonego przykładu można się orjett-tować, jdk należy kontrolować żarzenie lampowe
kscan80 stałe i niezależne od roztworu badanego, więc równanie (10.25) można napisać w postaci: E =

więcej podobnych podstron