243 (13)

Otrzymane punkty należy połączyć ciągłą krzywą drugiego stopnia. Pamiętać należy, że krzywa ta ma ekstrema w miejscach gdzie wykres ST przecina oś odciętych, a przegięcia w punktach gdzie ST mają ekstrema lokalne.

Rys. 150. Określenie ekstremum momentu gnącego

14.7. Określenie krzywej ciężarów kadłuba statku

Podstawową trudnością występującą często w praktyce jest brak na statku krzywej ciężarów kadłuba statku. Informacja ta nie znajduje się w podstawowych dokumentach technicznych statku.

Jeżeli w informacji o stateczności i wytrzymałości wzdłużnej statku znajduje się wykres sił tnących statku pustego, to może on posłużyć do przybliżonego określenia takiej krzywej. Dokładność otrzymanej krzywej będzie zależeć od dokładności posiadanego wykresu ST oraz od ilości zastosowanych przekrojów. Kolejność obliczeń może być następująca:

a)    z wykresu ST określić rzędne na odciętych odpowiadających załamaniom wykresu S7] (rys. 151a);

b)    określić punkty krzywej obciążeń z różnic ST na końcu przekroju (rys. 151b):

ST_l+i - ST_t ⁹ⁱ⁺ⁱ ~ Al

gdzie:

Al — odległość między przekrojami;

c)    na podstawie zanurzenia na dziobie i rufie, ze skali Bonjeana, określić krzywą wyporności i krzywą wyporu (rys. 151 c);

d)    na krzywą wyporności nanieść rzędne /. wystawione w punktach zastosowanych przekrojów i obliczyć rzędne wyporu w₍ — f ■ y ■ k;

madę by voyteck (dec'2004)

243