26 27 (8)

w 1895 roku Freud opisywał, jak dawał pacjentom dokładnie takie same instrukcje. Gdy Jennifer stała przy nagrobku swojego ojca, nagle przyszła jej do głowy dziwna myśl: „Jak musi mu być zimno w tym grobie”.

Zaczęliśmy rozmawiać o tej osobliwej myśli. To było tak, jakby jej dziecięca wizja śmierci ze wszystkimi swoimi irracjonalnymi składnikami (na przykład, że osoba zmarła może nadal odczuwać zimno) była wciąż żywa w jej wyobraźni tuż obok dorosłej racjonalności.

Kiedy wracała z tej sesji samochodem do domu, popularna melodia z czasów dzieciństwa wkradła się do jej umysłu i Jennifer zaczęła śpiewać, zaskoczona tym, że pamięta absolutnie wszystkie słowa.

Widząc pogrzeb na ulicy, czy myślałeś, niebożę,

Że i tobie to jutro przydarzyć się może?

Owiną cię białym prześcieradłem jak całunem I dwa metry pod ziemią zakopią twoją trumnę.

Zamkniętego w dużym pudle z mosiężnymi okuciami, Przykryją mokrą ziemia, zasypią kamieniami.

Przeleżysz tam nietknięty może trzy dni, może pięć,

A potem z twojej trumny coś dołem zacznie ciec!

Robale będą sobie wpełzały i wypełzały,

I na twym zgniłym pysku w remika będą grały.

Zjedzą twoje oczy i twój nos również zjedzą,

Nad chrząstkami paluchów także się nabiedzą.

Wielki ogromny robal, wywracając oczami,

Wczołga ci się do brzucha, wyjdzie oczodołami.

Z twego oślizłego, zielonego brzucha -Bo taki wnet się stanie - ropa będzie buchać.

Kromkę sobie posmarujesz tym białym smalczykiem I to będziesz jadał, kiedy będziesz umrzykiem ¹.

fc; Kiedy śpiewała, zaczęły powoli snuć się wspomnienia

0    siostrach (Jennifer była najmłodsza), które dokuczały jej niemiłosiernie, śpiewając tę piosenkę wciąż od nowa, w ogóle nie licząc się z tym, że sprawia jej to - niewątpliwie i wyraźnie -ogromną przykrość.

Wspomnienie tej piosenki było dla Jennifer jak objawienie, które doprowadziło do zrozumienia, że jej powtarzający się sen o piciu mleka wyciśniętego z dżdżownic nie dotyczył seksu, tylko śmierci oraz zagrożenia i braku poczucia bezpieczeństwa, przeżywanych w dzieciństwie. Ten wgląd - że cały czas ma w głowie tamtą „stop-klatkę” z dziecięcym obrazem śmierci - otworzył przed nią w terapii nowe horyzonty.

Ukryty lęk przed śmiercią

i Aby ujawnić ukryty lęk przed śmiercią, mogą być potrzebne dogłębne poszukiwania, ale najczęściej każdy - czy korzysta z terapii, czy nie - może go odkryć za pomocą zastanawiania się nad sobą. Myśli o śmierci mogą przesączać się

1    przenikać do snów niezależnie od tego, jak bardzo są ukryte przed świadomą częścią naszego umysłu. Każdy koszmar jest snem, w którym lęk przed śmiercią przedostał się przez zasie-ki i grozi śniącemu.

H Koszmary nocne budzą śpiącego, odzwierciedlając ryzyko, na jakie narażone jest życie tego, komu się śnią: uciekanie przed mordercą czy spadanie z wielkiej wysokości, ukrywanie się przed śmiertelnym zagrożeniem bądź umieranie albo już bycie martwym.

I Śmierć często pojawia się w snach w formie symbolicznej. Na przykład mężczyźnie w średnim wieku z problemami Bstrycznymi i hipochondryczną koncentracją na raku żołądka śniło się, że siedział w samolocie z rodziną w drodze do Egzotycznego kurortu na Karaibach. Później, w następnej odsłonie widział siebie leżącego na ziemi, zgiętego wpół z powodu bólu żołądka. Obudził się w panice i natychmiast zdał so-

27

1

Piosenka została przetłumaczona tak, żeby się ją dobrze rapowało - przyp. tłum.