281 (31)

psysu. Najlepsze utrzymanie stwarza lekko zbieżny układ ścian bocznych w kie-pbi wlotu ubytku. Ukształtowanie takie jest możliwe tylko w ubytkach płytkich, ■■bytkach głębokich i rozległych taka preparacja nie jest możliwa ze względu na lUbienie ścian bocznych i możliwość obnażenia miazgi. Dlatego za pomocą ■Mfego wiertła różyczkowego wykonuje się specjalne zagłębienia retencyjne w zę-tarie ścian bocznych w pewnej odległości od dna ubytku. Nacięcia retencyjne są ■■akterystyczne dla poszczególnych klas ubytków i mają kształt dołków lub row-Wykonanie ich wymaga znajomości topografii komory zęba, aby nie doszło Ib zranienia lub obnażenia miazgi.

Kyc. 129. Nadanie płaskości dnu ubytku pod-tładem; a - nierówne dno po opracowaniu; b -płaskie dno po założeniu podkładu.

Ryc. 130. Nadanie kształtu retencyjnego ubytkowi: a-przez zbieżność ścian ubytku; b - przez podcięcia retencyjne.

Ryc. 131. Podcięcia retencyjne w różnych klasach ubytków pod nieadhezyjne wypełnienie amalgamatowe.

Retencję dużych wypełnień amalgamatowych zwiększa się za pomocą ćwieków okołomiazgowych (pinów). Stosuje się odporne na korozję ćwieki metalowe. Umieszczane są one w zębinie w odległości 0,5 mm od połączenia szkliwno-zębi-nowego, umocowywane w zębinie na głębokość 2 mm i wystają ponad jej powierzchnię również na 2-3 mm. Powinny być pokryte warstwą materiału grubości ok. 2 mm.