284
Wymiary nabiegunnika maszyny z wirnikiem o biegunach jawnych przyjmuje się wstępnie wg wskazówek podanych w p. 7.5,2 —. zależności (7.81)-s-(7.89).
Szerokość pieńka bieguna oblicza się zakładając maksymalną indukcję B w pieńku (tab. 7.7) ze wzoru
(8-65)
przy czym: 4>, — strumień podstawowej harmonicznej w szczelinie wg zależności (8.4); p — długość stalowych części rdzenia wirnika.
Uwzględniając założone wymiary S„, hpl, hp2 należy sprawdzić, czy cewki uzwojenia wzbudzającego zmieszczą się w przestrzeni między pieńkami biegunów. Należy zatem sprawdzić czy
(8.66)
oznaczenia — jak na rys. 8.6.
Rys. 8.6. Fragment biegunów maszyny synchronicznej z oznaczeniami do zależności (8.66)
Szczelina między cewkami sąsiednich biegunów, w m, powinna być
(8.67)
przy czym wymiary M t„ hpl w m.
Jeżeli warunek wyrażony zależnością (8.66) nie jest spełniony, to należy zmienić kształt cewki tak, żeby zmniejszyć jej szerokość bc, zwiększyć wysokość hp2 pieńka bieguna, a także rozpatrzyć możliwość zmniejszenia jego szerokości b,2.
9 OBLICZANIE OBWODU
Obliczanie obwodu magnetycznego wiąże się z analizą rozkładu pola magnetycznego w maszynie. Na jej podstawie wyznacza się prąd lub przepływ magnesujący, a w maszynach synchronicznych ponadto projektuje się uzwojenie wzbudzające lub magnes trwały. Obliczanie strat mocy w rdzeniu przedstawiono w p. 11.3.
Przy projektowaniu maszyny, w której strumień magnetyczny główny zmienia się tylko nieznacznie w zależności od stopnia jej obciążenia, obwód magnetyczny oblicza się tylko dla strumienia w stanie jałowym. Dotyczy to np. silników indukcyjnych o mocy znamionowej większej niż ok. 5 kW. Jeżeli natomiast strumień magnetyczny zmienia się znacznie wraz z obciążeniem — jak np. w maszynie synchronicznej, to obwód magnetyczny oblicza się dla kilku lub nawet kilkunastu wartości strumienia. Umożliwia to wyznaczenie fragmentu charakterystyki magnesowania <P = f(9) lub charakterystyki biegu jałowego E = f (8) maszyny.
Rozproszenie strumienia w maszynie obciążonej uwzględnia się w obliczeniach w sposób przybliżony. W dalszych etapach projektowania sprawdza się przyjęte wstępnie wartości współczynników rozproszenia i przy stwierdzeniu nadmiernych rozbieżności — obliczenia ponawia.
Rozkład pola magnetycznego opisują równania elektrodynamiki, a w szczególności (rys. 9.1):
— równanie wyrażające bezźródłowość pola magnetycznego — w formie różniczkowej
divU = 0 (9. la)
oraz w formie całkowej
jB d^-O (9.1b)
r
— równanie wyrażające wirowość tego poła — w formie różniczkowej
rotHmj (9.2*)